Ayub 39

₁Apa kowé bisa nggolèkké memangsané singa wédok,

lan bisa maremké marang singa nom,

₂yèn pada mendek-mendek ing guwané

yèn pada ndingkik ing grumbulan?

₃Sapa sing nyawiské pangané gagak,

yèn anaké pada sambat marang Gusti Allah,

pada mbengok-mbengok awit ora ana pangan?

₄Kowé apa weruh wantyiné wedus gunung nduwé anak,

utawa apa namatké menjangan wédok enggoné mbayi?

₅Apa kowé bisa ngitung pirang sasi enggoné meteng

lan apa bisa weruh ing waktuné manak?

₆Enggoné nglairké anaké, karo njengking

lan terus ngetokké isiné wetengé.

₇Anaké pada dadi rosa lan gedé ing ara-ara,

pada lunga lan ora bali marang emaké.

₈Sapa sing ngumbar kimar alasan,

utawa sapa sing ngutyuli dadungé kimar ing ara-ara?

₉Ara-ara sing Tak wènèhké dadi panggonané

lan tanah asin dadi panggonané.

₁₀Raméné kuta dipoyoki,

ora krungu swarané sing nggiring;

₁₁terus golèk pangonan ing gunung-gunung,

lan nggolèki samubarang sing ijuh.

₁₂Apa sapi alasan gelem teluk marang kowé

utawa gelem turu ing sak tyedaké ambènmu yèn mbengi?

₁₃Apa kowé bisa meksa sapi alasan manut pasangané ngluku karo keluhan,

utawa nggaru bumi ing legokan ngetutké mlakumu?

₁₄Apa kowé pertyaya, awit gedé kekuwatané?

Utawa terus kowé dipasrahi penggawéanmu sing abot?

₁₅Apa kowé netepaké, yèn bakal nguléhké pametuné lemahmu,

lan nglumpukké ing panggonan pametuné gandummu?

₁₆Manuk unta ngeblak-ngeblak karo bungah

nanging apa sewiwi lan wuluné kuwi ndadèkké manuk ooievaar?

₁₇Awit endoké ditinggal nang lemah,

lan ditokké lan dienggremi ing wedi,

₁₈nanging lali, yèn endok mau bisa kepidak sikil,

lan diiles-iles karo kéwan alasan.

₁₉Ngrumati marang anak-anaké abot kaya duduk anaké déwé;

senajan rekasané tanpa guna, ora perduli,

₂₀awit ora dikèki kawityaksanan karo Gusti Allah

lan ora dipandumi pangertèn.

₂₁Yèn ngeblak-ngeblak karo gemunggung,

terus nggeguyu jaran lan sing numpaki.

₂₂Apa kowé sing ngekèki karosan marang jaran?

Apa kowé sing nyandangi jenggèr ing gitoké?

₂₃Apa kowé sing nggawé bisa mlumpat kaya walang?

Yèn nggeber medèni tenan.

₂₄Enggoné takur-takur ing lemah karo seneng,

enggoné maju metuk gaman karo kekuwatan.

₂₅Sembarang sing medèni diguyu lan ora tau wedi

uga ora gelem mundur yèn adep-adepan karo pedang.

₂₆Wadah panah kemrintying ing sak nduwuré,

tumbak lan tuwok pating tylèrèt.

₂₇Karo kendel lan galak lemah dikemah-kemah,

lan banget notolé yèn krungu uniné trompèt;

₂₈ngerik-ngerik yèn trompèt diunèkké;

lan sangka kadohan wis bisa ngambus anané perang,

banteré swarané para penggedéné lan suraké suradadu.

₂₉Apa kepinteranmu sing mulangi maburé manuk alap-alap

karo megarké swiwiné nuju ngidul?

₃₀Apa awit sangka préntahmu manuk beri kuwi enggoné terus mumbul

lan nusuh ing panggonan sing duwur?

₃₁Enggoné manggon lan nusuh ing gunung watu,

ing putyuké gunung watu lan ing gunung sing angèl diunggahi.

₃₂Ing kono enggoné ingak-inguk memangsané,

matané ngawas-awasi sangka kadohan;

₃₃anaké pada nyosropi getih

lan ing ngendi ana batang, manuk beri mesti ing kono.”

₃₄GUSTI terus nyauri, tembungé marang Ayub:

₃₅“Tukang ndakwa apa ijik arep nggawé perkara marang sing Mahakwasa?

sing nyalahké Gusti Allah kuwi supaya nyauri!”

₃₆Ing kono semauré Ayub marang GUSTI:

₃₇“Tenan, kula kuwi asor banget, kula bakal nyauri apa marang Panjenengan?

Tutuk kula kula tutupi karo tangan.

₃₈Sepisan kula wis nduwé tembung, nanging bakal ora kula takokké menèh;

malah kaping pindo, nanging ora bakal kula terusaké.”