Lukas 17

₁Yésus ngomong marang para muridé: “Mokal nèk ora ana sing nasarké, nanging tyilaka sing njalari anané sing nasarké kuwi. ₂Luwih betyik yèn wong kuwi dikalungi watu gilingan lan terus dityemplungké segara, tenimbang nasarké wong sing ijik ringkih pertyayané iki. ₃Jaganen awakmu déwé! Yèn sedulurmu nduwé kesalahan welèhna; yèn getun, ngapuranen. ₄Yèn enggoné kesalahan marang kowé nganti kaping pitu sedina lan kaping pitu uga enggoné marani kowé lan ngomong: Aku getun, ya kudu kok ngapura.”

₅Para rasul terus ngomong marang Gusti: “Kita supaya pada dikèki tambahan pertyaya!” ₆Semauré Gusti: “Yèn kowé nduwé pengandel senajan gedéné mung tyiliké sak wiji sawi waé lan yèn kowé terus ngomong marang wit anjir iki: Jebola, mantyepa ing segara; mesti bakal nuruti marang préntahmu kuwi.”

₇“Sapa tunggalmu sing nduwé batur, sing ngluku utawa angon kéwan-kéwané, yen wis mulih sangka kebon apa terus diomongi: Hayuk, terus mangan! ₈Apa ora malah kosok-baliné, diomongi ngéné: Aku tyawiské mangan. Nganggoa sabuk lan ngladènana aku nganti sak rampungé enggonku mangan lan ngombé. Lan sakwisé kuwi kowé terus kena mangan lan ngombé. ₉Apa batur mau terus diwènèhi pamuji, awit sangka enggoné wis nglakoni apa sing dipréntahké? ₁₀Mengkono uga kowé. Yèn kowé wis nglakoni kabèh sing dipréntahké marang kowé, kowé terus pada ngomonga: Kita mung abdi-abdi sing tanpa guna, awit mung pada nindakké apa sing dadi kuwajipan kita.”

₁₁Nalika lunga menyang Yérusalèm, Yésus liwat ing sak uruté tapel watesé Samaria lan Galiléa. ₁₂Bareng mlebu ing sakwijiné désa, ana wong lara lépra sepuluh nemoni marang Panjenengané, nanging mung ngadek rada adoh, ₁₃lan pada mbengok banter ngomong: “Duh, Yésus, Guru, kita supaya pada Panjenengan welasi!” ₁₄Panjenengané terus weruh wong-wong mau lan ngomong: “Kowé pada lungaa, awakmu priksakna marang para imam!” Kedadiané, sak nalika pada mlaku kuwi, pada resik pernyakité. ₁₅Ana siji sing bareng weruh yèn wis waras, terus bali ngluhurké Gusti Allah karo swara banter. ₁₆Terus nyembah ing sikilé Yésus, karo tembung maturkesuwun. Nanging kuwi wong Samaria. ₁₇Yésus terus ngomong: “Apa mau, ora wong sepuluh sing resik pernyakité? Lah, sing sanga endi? ₁₈Apa tunggalé kuwi ora ana sing bali ngluhurké Gusti Allah, kejaba mung wong mantya iki?” ₁₉Terus ngomong marang wong mau: “Ngadeka, lungaa, pertyayamu sing wis mitulungi kowé.”

₂₀Bareng wong Farisi pada takon bab mbésuk kapan bakal tekané Kratoné Gusti Allah, Yésus terus nyauri, tembungé: “Tekané Kratoné Gusti Allah kuwi tanpa tanda-tanda sing kétok, ₂₁lan wong ya ora bisa omong: Lah ing kéné, utawa ing kana! Awit sak temené Kratoné Gusti Allah kuwi ing tengahmu.”

₂₂Terus ngomong marang para muridé: “Bakal tekan ing wantyiné, kowé pada kepéngin weruh salah sijiné dinané Putrané Manungsa, nanging ora bakal bisa weruh. ₂₃Lan wong bakal ngomongi kowé: Ing kana; ing kéné! Kowé aja mrana lan aja mèlu. ₂₄Awit kaya klélap enggoné gemebyar sangka pinggiré langit ing sisih kéné tekan ing sisih kana, ya kaya mengkono uga Putrané Manungsa ing dina bakal teka-Né. ₂₅Nanging Panjenengané kudu ngalami sangsara okèh ndisik lan ditampik karo wong-wong ing jaman iki. ₂₆Lan kayadéné nalika jamané Noah, ya kaya mengkono kahanané mbésuk ing dina-dinané Putrané Manungsa. ₂₇Wong-wong pada mangan lan ngombé, pada omah-omah lan diomah-omahké, nganti tekan ing dinané Noah mlebu ing prau; terus ana banjir gedé, sing matèni wong kabèh. ₂₈Uga kaya sing kelakon nalika jamané Lot: wong-wong pada mangan lan ngombé, pada adol-tuku, pada nandur lan pada nggawé apa waé. ₂₉Nanging ing dina lungané Lot sangka Sodom, terus ana udan geni lan udan lirang sangka langit, sing matèni wong kabèh. ₃₀Ya kaya mengkono mbésuk kedadiané ing dina Putrané Manungsa. ₃₁Sapa waé sing dina kuwi nalika ing payon, nanging barang-barangé ing njeruh omah, aja medun njupuki; mengkono uga sing ijik ing kebon, aja mulih. ₃₂Elinga marang bojoné Lot! ₃₃Sapa sing ngupaya njaga marang nyawané, bakal kélangan nyawané lan sapa sing kélangan nyawané, kuwi bakal nylametké nyawané. ₃₄Aku ngomong marang kowé: Ing mbengi kuwi bakal ana wong loro sing tunggal sak peturon, sing siji bakal diangkat, sijiné bakal ditinggal. ₃₅Ana wong wadon loro sing ijik pada nggiling gandum, sing siji bakal diangkat, sijiné bakal ditinggal.” [ ₃₆Ana wong loro ing kebon, sing siji bakal diangkat, sijiné bakal ditinggal.] ₃₇Para murid terus pada ngomong marang Yésus: “Ing ngendi, Gusti?” Semauré: “Ing ngendi ana batang, ya ing kono manuk-manuk gagak bakal pada nglumpuk.”