Lukas 2

₁Nalika semono kaisar Agustus ngekèki préntah, nganakné tyatyah jiwa kanggo wong sak ubengé jagat. ₂Iki tyatyah jiwa sing kaping pisan sing dianakké nalika Kirénius dadi gubernur ing Siria. ₃Mulané wong-wong kabèh terus pada budal arep nyatetké jenengé, menyang kutané déwé-déwé.

₄Mengkono uga Yosèf ya budal sangka Nasarèt, bawah Galiléa menyang Yudéa, kutané Daved, sing diarani Bètlehèm - awit asalé sangka brayat lan tyedak turunané Daved - ₅supaya dityatet jenengé bareng karo Maria, patyangané, sing ijik meteng.

₆Bareng wis tekan kono, Maria enggoné meteng wis tekan wantyiné nglairké, ₇terus nglairké putrané, sing mbarep, terus digedong lan disèlèhké ing wadah pakané kéwan, awit pada ora olèh panggonan panginepan.

₈Ing bawah kono ana para pangon sing pada nginep ing ara-ara njaga kumpulané kéwané ing wantyi mbengi. ₉Dadakan ana mulékaté Gusti ngadek ing sak tyedaké lan pada keslorotan semloroté padang kamulyan-Né Gusti terus pada wedi banget. ₁₀Mulékat mau terus ngomong marang wong-wong mau: “Aja pada wedi, kowé pada tak kabari kabungahan gedé, sing bakal dikèkké marang bangsa kabèh: ₁₁Ing dina iki wis lair Juruslametmu, ya kuwi Kristus, Gusti, ing kutané Daved. ₁₂Lan sing kanggo tengeré marang kowé, ngéné: Kowé bakal nemoni bayi digedong didèkèkké ing wadah pakané kéwan.” ₁₃Dadakan ana suradadu swarga sing okèh banget tyatyahé, sing mbarengi mulékat mau lan pada memuji marang Gusti Allah, tembungé: ₁₄“Kamulyan kanggo Gusti Allah sing ana Mahaluhur lan katentreman ing bumi, ing antarané manungsa sing dadi senengé ati-Né.” ₁₅Sakwisé para mulékat menyang swarga, para pangon mau pada rerasanan ngéné: “Hayuk, pada menyang Bètlehèm, ndeleng apa sing wis kelakon ing kana, kaya sing wis diomongké karo Gusti marang kita.” ₁₆Terus pada gelis-gelis budal, terus ketemu karo Maria lan Yosèf, uga bayi, sing didèkèkké ing wadah pakané kéwan. ₁₇Bareng wis pada weruh, terus pada nyritakké apa sing wis diomongké bab bayi kuwi. ₁₈Wong kabèh sing pada krungu tyritané para pangon mau pada nggumun. ₁₉Nanging Maria nyimpen kuwi mau kabèh ing sak njeruhné atiné lan dirasak-rasakké. ₂₀Para pangon terus pada bali karo memuji lan ngluhurké Gusti Allah, awit sembarang sing wis dirungokké lan dideleng kuwi, tyotyok karo sing wis diomongké marang wong-wong mau.

₂₁Bareng wis genep wolung dinané, bayi mau kudu disunati lan dikèki asma Yésus, ya kuwi asma sing diomongké karo mulékat sak durungé dibobot karo ibuné.

₂₂Nalika wis tekan dinané miturut angger-anggeré Moses, bayi mau terus digawa menyang Yérusalèm arep dipasrahké marang Gusti, ₂₃kaya sing ketulis ing angger-anggeré Gusti: “Sak kabèhé anak lanang mbarep kudu disutyèkké kanggo Gusti”, ₂₄lan pada pasrah kurban, miturut apa sing dipréntahké ing angger-anggeré Gusti, rupa manuk deruk sak jodo utawa anak dara loro.

₂₅Ing Yérusalèm ana wong jenengé Siméon, wong bener lan ngabekti marang Gusti Allah, sing ngentèn-entèni marang panglipurané Israèl lan sing diayomi karo Roh Sutyi. ₂₆Panjenengané wis dikèki wahyu karo Roh Sutyi, yèn bakal ora mati sak durungé weruh Mésias, ya kuwi Sing dijebatani karo Gusti. ₂₇Awit sangka pituduhé Roh Sutyi, Siméon lunga menyang Griya Sutyi. Nalika Yésus, Botyah kuwi, digawa mlebu karo wong tuwané arep nindakké kaya sing wis ditentokké karo angger-anggeré Torèt kanggo Botyah mau, ₂₈Siméon terus mbopong Botyahé karo memuji marang Gusti Allah, tembungé:

₃₃Bapak lan ibuné pada nggumun banget marang kabèh sing diutyapké kanggo Panjenengané mau. ₃₄Siméon terus mberkahi wong-wong mau lan ngomong marang Maria, ibuné: “Sakjané Botyah iki wis pinesti dadi dalané tiba lan tanginé wong okèh ing Israèl lan kanggo tanda sing arep njalari tukaran, ₃₅supaya pikirané atiné wong okèh kebukak. Lan mbésuk ati sampéyan bakal kaya ketembus karo pedang.”

₃₆Uga ing kono ya ana nabi wadon, jenengé Hana, anaké Fanuèl, sangka taler Asyèr. Piyambaké wis tuwa banget. Sakwisé kawin terus urip bebarengan karo bojoné pitung taun, ₃₇lan tekan saiki randa, umuré wolung puluh papat taun. Piyambaké ora tau ninggalké Griya Sutyi, awan wengi enggoné ngabekti karo pasa lan ndedonga. ₃₈Nalika kuwi piyambaké ya mrana lan nyanyi maturkesuwun marang Gusti Allah, lan ngomongi bab Botyah mau marang sak kabèhé wong sing pada ngarep-arep pangluwarané Yérusalèm.

₃₉Sakwisé ngrampungké sing kudu dilakoni kabèh miturut angger-anggeré Gusti, terus pada mulih menyang kuta asalé, ya kuwi Nasarèt ing Galiléa. ₄₀Botyah mau saya mundak gedé lan tambah kuwat, kebak karo kawityaksanan lan kanggonan katrésnan lan kawelasané Gusti Allah.

₄₁Saben taun yèn riyaya Paskah, wong tuwané Yésus lunga menyang Yérusalèm. ₄₂Nalika Yésus wis umuré rolas taun, pada lunga menyang Yérusalèm kaya adaté yèn pinuju dina gedé. ₄₃Sak rampungé riyaya, nalika pada mulih, Yésus kèri ing Yérusalèm, wong tuwané ora weruh. ₄₄Awit dikira yèn Anaké bareng karo wong-wong sing pada mulih tunggal dalan, mulané pada nerusaké mlakuné nganti sedina, terus pada nggolèki Panjenengané ing antarané para sanak-seduluré lan para kenalané. ₄₅Bareng ora ditemokké, terus pada mbalik menèh menyang Yérusalèm karo nggolèki terus. ₄₆Sakwisé telung dina ditemokké Panjenengané ing Griya Sutyi ijik njagong ing tengahé para guru agama, ngrungokké lan ngajokké pitakonan bab piwulangé. ₄₇Sak kabèhé wong sing ngrungokké Panjenengané pada nggumun marang kapinteran lan semauré. ₄₈Bareng wong tuwané weruh, pada nggumun. Ibuné terus ngomong marang Panjenengané: “Nggèr, kenèng apa tumindakmu marang kita kok mengkono. Bapakmu lan aku pada nggolèki sliramu karo kuwatér.” ₄₉Tembungé marang bapak lan ibuné: “Kenèng apa sampéyan nggolèki kula? Sampéyan apa ora ngerti, yèn kula kudu ing panggonané Bapak kula?” ₅₀Nanging bapak lan ibuné pada ora nyandak marang apa sing diomongké kuwi. ₅₁Panjenengané terus mulih bebarengan karo bapak lan ibuné menyang Nasarèt; terus tetep diemong karo bapak lan ibuné. Nanging ibuné nyimpen perkara kuwi mau kabèh ing sak njeruhné atiné.

₅₂Yésus saya mundak gedé, lan saya mundak kawityaksanané, uga mundak ditrésnani karo Gusti Allah lan manungsa.