Lukas 20

₁Ing sakwijiné dina nalika Yésus pinuju mulangi marang wong okèh ing Griya Sutyi lan ngabaraké Injil, para pengarepé imam, para juru Torèt lan para pinituwa pada nemoni ing ngarepé, ₂lan ngomong marang Yésus: “Kita pada takon, anggèn Panjenengan nindakké samubarang kabèh kuwi karo pangwasa apa lan sapa sing ngekèki pangwasa kuwi marang Panjenengan?” ₃Semauré Yésus: “Aku ya arep takon sak perkara marang kowé. Aku omongana: ₄Pembaptisané Yohanes kuwi sangka swarga apa sangka manungsa?” ₅Wong-wong mau terus pada rembukan, ujaré: “Yèn kita pada ngomong: Sangka swarga, wong kuwi mesti ngomong: Kenèng apa kowé pada ora pertyaya? ₆Nanging yèn kita pada ngomong: Sangka manungsa, wong-wong mesti bakal pada mbandemi nganggo watu marang kita, awit pada yakin, yèn Yohanes kuwi nabi.” ₇Terus pada ngomong, yèn pada ora mengertèni sangka ngendi baptisané kuwi. ₈Yésus terus ngomong: “Yèn mengkono Aku ya ora gelem ngomong marang kowé, karo pangwasa sing endi enggon-Ku nglakoni samubarang kabèh kuwi.”

₉Yésus terus ngekèki semonan ngéné marang wong okèh: “Ana wong gawé kebon anggur, terus diséwaké marang wong-wong tani, terus lelungan menyang panggonan sing adoh nganti suwé. ₁₀Bareng wis tekan ing waktuné, terus kongkonan abdi siji nemoni wong-wong mau, pada dikongkon masrahké pandumané pametuné kebon. Nanging batur kuwi terus digebuki karo wong-wong tani mau lan dikongkon bali nglentung. ₁₁Sakwisé mengkono wong kuwi kongkonan batur liyané, nanging kuwi ya digebuki lan diwirang-wirangké karo para wong tani mau lan dikongkon bali nglentung. ₁₂Terus kongkonan menèh sing kaping teluné, nanging kuwi ya ditatoni karo wong-wong mau lan terus diuntyalké menyang sak njabané kebon. ₁₃Sing nduwé kebon terus ngomong ngéné: Apa sing kudu tak tindakké? Tak kongkonan anakku sing tak trésnani, mesti bakal diwedèni. ₁₄Nanging bareng wong-wong tani kuwi weruh anaké mau, terus pada rembukan: Kuwi ahli warisé, hayuk dipatèni waé, supaya warisané dadi duwèk kita. ₁₅Anaké mau terus diuntyalké menyang sak njabané kebon anggur lan terus dipatèni. Saiki apa sing bakal digawé karo sing nduwé kebon anggur kuwi kanggo wong-wong mau? ₁₆Sing nduwé kebon bakal teka lan ngentèkké wong-wong tani mau lan keboné anggur terus diséwaké marang wong-wong liyané.” Krungu sing mengkono kuwi wong-wong mau terus ngomong: “Aja pisan-pisan nganti kelakon mengkono!” ₁₇Nanging Yésus terus weruh marang wong-wong kuwi lan ngomong: “Yèn mengkono apa tegesé ayat iki:

₁₉Para juru Torèt lan para pengarepé imam terus pada ngupaya nyekel Panjenengané sak nalika kuwi uga, awit pada mengertèni, yèn wong-wong kuwi sing dikarepké ing semonan mau, nanging pada wedi marang wong okèh.

₂₀Awit sangka kuwi para juru Torèt lan pengarepé imam-imam pada tansah nyawang marang Yésus. Terus ngutus tukang ngindik sing étok-étok dadi wong jujur, supaya pada njiret Panjenengané karo pitakonan, nganti bisa masrahké Panjenengané marang wewenangé lan kwasané gubernur. ₂₁Wong-wong mau pada ngekèki pitakonan marang Panjenengané ngéné: “Guru, kita pada ngerti, yèn kabèh tembungé lan piwulang Panjenengan kuwi bener lan Panjenengan ora golèk lem-leman, nanging karo temen-temen mulangké dalané Gusti Allah. ₂₂Kita pada wajip masrahké pajek marang kaisar apa ora?” ₂₃Nanging Yésus ngerti marang lityiké wong-wong mau, mulané terus ngomong: ₂₄“Aku duduhna duwit dinar. Iki gambaré sapa lan iki tulisané sapa?” Semauré sing ditakoni: “Gambar lan tulisan kaisar.” ₂₅Yésus terus ngomong: “Yèn mengkono, kaisar pasrahana apa sing wajip kok pasrahké marang kaisar, lan marang Gusti Allah apa sing wajip kok pasrahké marang Gusti Allah.” ₂₆Dadiné wong-wong ora bisa njiret awit tembungé ing ngarepé wong okèh. Wong-wong mau pada nggumun krungu ngekèki jawaban kuwi lan terus pada meneng.

₂₇Terus ana wong Saduki, ya kuwi sing ora ngakoni anané tanginé wong mati, pada nemoni ing ngarepé Yésus lan takon marang Panjenengané: ₂₈“Guru, Moses ngekèki préntah marang kita kabèh mengkéné: Yèn ana wong sing nduwé sedulur lanang ninggal ndonya, nanging bojoné ijik urip, nanging ora ninggal anak, seduluré mau wajip ngrabi bojoné kuwi, supaya bisa nukulaké turunan kanggo sing wis ninggal ndonya mau. ₂₉Kedadian ana sedulur lanang pitu, sing nomer siji kawin, terus ninggal ndonya ora ninggal anak. ₃₀Wong wadon iki terus dirabi karo sing nomer loro, ₃₁terus karo sing nomer telu, lan mengkéné sak terusé, urutané dirabi karo sedulur pitu iki, nanging kabèh pada ninggal ndonya ora ninggal anak. ₃₂Pungkasané wong wadon kuwi ya ninggal ndonya. ₃₃Lah saiki kepriyé wong wadon kuwi, mbésuk ing dina tanginé wong mati, terus sapa sing dadi bojoné, awit pitu-pituné pada naté dadi bojoné?” ₃₄Yésus terus nyauri, tembungé: “Wong-wong ing ndonya iki, pada omah-omah lan diomah-omahké, ₃₅nanging wong-wong sing pada dianggep pantes nampa panduman ing ndonya liyané kuwi lan ing tanginé wong mati sangka antarané wong mati, kuwi bakal ora omah-omah lan ora diomah-omahké. ₃₆Awit pada ora bisa mati menèh; kahanané kaya para mulékat lan pada dadi anaké Gusti Allah, awit wis pada ditangèkké. ₃₇Lan kanggo tanginé wong mati kuwi, Moses ya wis ndunungké ana sak njeruhné tyritané bab grumbul eri, enggoné nyebut Gusti: Gusti Allahé Abraham, Gusti Allahé Isak lan Gusti Allahé Yakub. ₃₈Panjenengané kuwi duduk Gusti Allahé wong mati, nanging Gusti Allahé wong urip, awit ing ngarepé kabèh kuwi wong urip.” ₃₉Krungu tembungé sing mengkono kuwi terus ana juru Torèt ngomong: “Guru, semaur Panjenengan kuwi bener banget.” ₄₀Awit wong-wong mau wis pada ora wani takon apa-apa menèh marang Yésus.

₄₁Yésus terus takon marang wong-wong mau: “Kepriyé nanging wong kok bisa ngarani Mésias kuwi tyedak turunané Daved, ₄₂nanging Daved déwé ing kitab Masmur ngomong ngéné:

₄₅Nalika wong kabèh pada ngrungokké, Yésus terus ngomong marang para muridé: ₄₆“Pada sing ati-ati marang para juru Torèt, sing pada seneng lan mlaku nganggo jubah dawa lan seneng nampa panghurmatan ing pasar lan seneng lungguh ing ngarep déwé ing sinaguk lan ing panggonan sing kajèn ing pésta, ₄₇sing pada mangan omahé randa-randa nganti entèk lan sing nasarké wong karo pandonga sing dawa-dawa. Wong kuwi mesti bakal nampa paukuman sing luwih abot.”