Gusti Yésus digoda karo Iblis
1Yésus, sing kebak karo Roh Sutyi, mulih sangka laut Yordan, terus digawa karo Roh Sutyi menyang ara-ara samun. 2Ing kono suwéné patang puluh dina lan terus digoda karo iblis. Sak njeruhné waktu kuwi Panjenengané ora mangan apa-apa lan sakwisé kuwi krasa ngelih. 3Iblis terus ngomong marang Yésus: “Yèn Sampéyan Putrané Gusti Allah, kono watu kuwi dipréntahké dadi roti.” 4Semauré Yésus: “Ana ketulis ngéné: Uripé manungsa kuwi ora mung sangka roti waé.”
5Iblis terus nggawa Yésus munggah ing panggonan sing duwur lan ing sak kedèpé mripat terus ngétokké sak kabèhé kraton ing jagat marang Panjenengané. 6Iblis terus ngomong: “Panjenengan arep tak kèki pangwasa kuwi kabèh uga kamulyané, awit kuwi kabèh wis dipasrahké marang kula lan kula bisa ngekèkké marang sapa waé sing kula karepaké. 7Mulané yèn Panjenengan nyembah marang kula, kabèh kuwi arep dadi duwèkké Panjenengan.” 8Nanging Yésus semaur: “Ana ketulis: Gusti Allahmu, kuwi sing kudu kok sembah lan ya mung Panjenengané kuwi sing kudu kok bektèni!”
9Sakwisé kuwi iblis terus nggawa Yésus menyang Yérusalèm lan didekké ing payoné Griya Sutyi sing duwur déwé, terus ngomong: “Yèn Panjenengan Putrané Gusti Allah, kono anjlok sangka kéné, 10awit ana tulisan mengkéné: Kanggo Panjenengan, Panjenengané bakal ngongkon marang para mulékaté supaya njaga marang Kowé 11lan kuwi bakal pada nadahi Panjenengan ing tangané, supaya sikil-Mu aja nganti kesandung ing watu.” 12Yésus semaur: “Ana tembung ngéné: Kowé aja njajal marang Gusti, Gusti Allahmu!”
13Iblis sakwisé mungkasi sak kabèhé panggodané terus mundur sangka ngarepé, golèk waktu sing tyotyok.
Gusti Yésus mulih menyang Galiléa
14Yésus terus mulih menyang Galiléa karo pangwasané Roh. Lan kabar bab Panjenengané kuwi terus kasebar ing panggonan kono kabèh. 15Nalika semono Panjenengané mulangi ing sinaguk-sinaguk kono lan sak kabèhé wong pada ngelem-elem.
Gusti Yésus ditampik ing Nasarèt
16Yésus terus teka ing Nasarèt, panggonané nalika dirumati lan kaya adaté bareng dina sabat terus teka ing sinaguk lan ngadek arep matya. 17Terus dikèki kitabé nabi Yésaya. Bareng mbukak, pérangan sing diwatya tembungé ngéné:
18“Rohé Gusti ana ing Aku,
awit Panjenengané wis njebati Aku, dikongkon ngabaraké kabar betyik marang wong-wong mlarat;
lan Panjenengané wis ngutus Aku
19supaya ngabaraké pengluwaran marang para tawanan,
lan pulihé pandelengé para wong lamur,
ngluwari wong-wong sing ditindes,
nggelarké yèn taun-taun keslametané Gusti wis teka.”
20Sakwisé mengkono kitab terus ditutup dikèkké menèh marang abdiné terus njagong. Wong kabèh ing sinaguk pada mandeng marang Panjenengané. 21Yésus terus wiwit ngekèki piwulang, tembungé: “Ing dina iki, kowé pada ngrungokké, tembungé mau wis kelakon.” 22Wong kabèh kuwi pada mbenerké Panjenengané uga pada nggumun marang apiké tembung sing diomongké, terus pada takon ngéné: “Apa Kuwi duduk anaké Yosèf?” 23Yésus terus ngomong: “Kowé mesti bakal ngutyapké bebasan marang Aku ngéné: Hé, dokter, warasna awakmu déwé. Kabèh sing pada tak krungu bab sing wis kelakon ing Kapernaum, kuwi uga tindakna ing kéné, ing kuta asal-usulé kéné.” 24Lan tembungé menèh: “Aku ngomong marang kowé, sak temené ora ana nabi sing kajèn ing tanah asalé. 25Lan Aku ngomong marang kowé, lan pituturku iki nyata: Ndèk jamané Elia, nalika langit mineb suwéné telung taun nem sasi, sing njalari pailan sing medèni ing sak tanah kabèh. Senajan ing Israèl okèh randané, 26senajan mengkono Elia ora diutus menyang sakwijiné randa-randa mau, nanging menyang omahé randa ing Sarfat, bawah Sidon. 27Uga nalika jamané nabi Elisa ing Israèl okèh wong sing lara lépra, nanging siji waé ora ana sing birat najisé, kejaba Naaman, wong Siria.” 28Bareng krungu sing mengkono kuwi, wong kabèh ing sinaguk kono pada nesu banget. 29Terus pada ngadek, Yésus digawa metu menyang sak njabané kuta, terus digawa menyang jurang pèrèngé gunung, sing ana kutané kuwi, supaya Panjenengané dijongkroké sangka kono. 30Nanging Panjenengané terus lunga liwat ing tengahé wong-wong mau, lunga sangka kono.
Gusti Yésus ing sinaguk ing Kapernaum
31Yésus terus teka ing Kapernaum, ya kuwi kuta ing Galiléa, lan ing dina sabat mulangi ing kono. 32Wong-wong pada nggumun krungu piwulangé, awit tembungé karo pangwasa.
33Ing sinaguk kono ana wong sing ketèmpèlan roh demit, kuwi mbengok karo swara banter, 34“Duh, Yésus sangka Nasarèt, apa urusan Panjenengan karo kita? Apa teka Panjenengan arep ngentèkké kita? Kula ngerti, Panjenengan kuwi sapa, ya kuwi Sing Sutyi, kongkonané Gusti Allah.” 35Nanging terus dinesoni karo Yésus, tembungé: “Menenga! Metua sangka wong kuwi!” Wongé terus dibanting karo demité ning sak tengahé wong okèh; demité terus metu lan babar pisan ora njalari larané wong mau. 36Kabèh wong pada nggumun, terus pada rerasan: “Tembungé kok ngidap-idapi banget! Enggoné ngomongi karo wibawa lan pangwasa, sak nalika roh-roh najis pada metu.” 37Kabar bab Panjenengané kuwi terus kasebar tekan ngendi-endi ing panggonan kono.
Yésus maraské ibu maratuwané Pétrus
38Sakwisé kuwi Yésus lunga sangka sinaguk kono lan lunga menyang omahé Simon. Nalika kuwi ibu maratuwané Simon ijik lara panas banget, terus dijaluké pitulungan marang Panjenengané. 39Yésus terus ngadek ing sandingé, nundungi panasé, sakwat panasé terus ilang. Wong wadon mau terus tangi lan ngladèni para tamuné.
40Bareng srengéngé wis mingslep, wong-wong pada nekaké sing pada ngalami lara werna-werna. Kuwi genti-gentèn pada ditumpangi tangané, nganti pada dadi waras. 41Demit-demit uga metu sangka wong okèh karo mbengok-mbengok: “Panjenengan kuwi Putrané Gusti Allah.” Awit pada mengertèni, yèn Panjenengané kuwi Mésias. Nanging terus dinesoni lan dipréntahké aja omong mengkono.
Gusti Yésus mulangi ing kuta-kuta liyané
42Bareng wis ésuk Yésus metu lan terus lunga menyang panggonan sing sepi. Nanging wong okèh pada nggolèki lan ya ketemu. Kabèh pada mbudidaya nggondèli Yésus, supaya aja pada ditinggal. 43Nanging pada diomongi: “Injilé Kratoné Gusti Allah kuwi ya kudu Tak wartakké menyang kuta-kuta liyané, awit ya kuwi perluné enggon-Ku diutus.” 44Panjenengané terus mulangi ing sinaguk ing Yudéa.
