Lukas 5

₁Ing sakwijiné dina Yésus nalika ngadek ing pinggir tlaga Genesarèt, wong okèh pada gembruduk arep ngrungokké tembungé Gusti Allah. ₂Terus weruh prau loro ana ing pinggir tlaga. Tukang nggolèk iwaké wis pada medun sangka prau, ijik ngumbah jalané. ₃Panjenengané terus munggah ing salah sijiné prau kuwi, ya kuwi prauné Simon, lan ngongkon, supaya prauné rodok didohké sangka daratan. Terus njagong lan mulangi marang wong okèh mau sangka kono. ₄Bareng wis rampung, terus ngomong marang Simon: “Parakna ing banyu sing jeru, jalamu untyalna supaya pada olèh iwak.” ₅Semauré Simon: “Guru, wis sewengi muput anggèn kita pada nyambut nggawé karo tenan, ora olèh apa-apa, nanging awit sangka préntah Panjenengan, kula ya arep nibakké jala.” ₆Sakwisé ditibakké, pada olèh iwak okèh banget, nganti jalané arep bedah. ₇Kantya-kantyané ing prau sijiné pada diawé-awé, dikongkon mara ngréwangi. Ya terus pada teka, prauné loro pisan dimomoti iwak, nganti mèh kedelep. ₈Nalika Simon Pétrus weruh sing mengkono kuwi, terus nyembah Yésus lan ngomong: “Gusti, Gusti supaya gelem ninggalké kula, awit kula iki wong dosa.” ₉Awit Simon lan wong-wong kabèh ing kono pada semlengeren, karo semono akèhé iwak sing kejala; ₁₀semono uga Yakobus lan Yohanes, anak-anaké Sebédéus, sing pada dadi kantyané Simon. Yésus terus ngomong marang Simon: “Aja wedi, wiwit saiki kowé bakal njala wong.” ₁₁Sakwisé minggirké prauné, terus pada ninggal samubarang kabèh lan pada mèlu Yésus.

₁₂Nalika Yésus ing sakwijiné kuta, ana wong sing awaké sekujur kena lépra. Bareng weruh Yésus terus sujut ing bumi lan ngomong: “Gusti, yèn Gusti gelem, mesti bisa ngresiki najis kula.” ₁₃Yésus terus ngelungké tangané, ndemèk wong mau karo ngomong: “Aku gelem, mbirat najismu!” Sak nalika kuwi uga larané lépra terus ilang. ₁₄Wong mau terus dipréntah, supaya aja omong marang sapa waé lan diomongi: “Lungaa, awakmu duduhna marang imam lan masrahna kurbané kasutyianmu, kaya sing wis dipréntahké karo Moses, kanggo paseksi marang wong-wong kuwi.” ₁₅Senajan mengkono kabar bab Yésus kuwi malah mundak kasebar nganti adoh, lan terus okèh wong sing pada gembruduk nemoni ing ngarepé arep ngrungokké tembungé lan supaya larané diwaraské. ₁₆Nanging Yésus terus sumingkir menyang panggonané sing sepi, ndedonga.

₁₇Ing sakwijiné dina nalika Yésus pinuju mulangi, ana wong Farisi lan juru Torèt sing pada lungguh ngrungokké. Kuwi pada teka sangka désa-désa ing Galiléa lan Yudéa lan sangka Yérusalèm. Kwasané Gusti ana ing Panjenengané, mulané bisa maraské wong lara. ₁₈Terus ana wong sing teka ngusung wong lumpuh ing ambèné; kuwi pada mbudidaya bisané mlebu nekaké ing ngarepé Yésus. ₁₉Awit ora bisa nggawa mlebu, awit sangka okèhé wong ing kono, terus pada munggah ing payon, terus mbukak payon kuwi lan wong sing lara didunké sak ambèné ing tengahé wong okèh, pas ing ngarepé Yésus. ₂₀Yésus bareng weruh pengandelé wong-wong mau, terus ngomong: “Hé, sedulur, dosamu wis dingapura.” ₂₁Nanging para juru Torèt lan para wong Farisi pada mikir ing sak njeruhné ati: “Sapa ta wong iki sing ora ngajèni marang Gusti Allah mengkono? Sapa sing bisa ngapura dosa kejaba Gusti Allah déwé?” ₂₂Nanging Yésus weruh pikirané wong-wong mau, mulané terus ngomong: “Apa sing pada kok pikir ing sak njeruhné atimu? ₂₃Gampang endi ngomong: Dosamu wis dingapura, karo ngomong: Ngadeka, mlakua! ₂₄Nanging supaya kowé pada ngerti, yèn Putrané Manungsa kuwi kwasa ngapura dosa ing bumi,” terus ngomong marang sing lumpuh kuwi: “Tembungku marang kowé: Ngadeka, peturonmu angkaten lan muliha!” ₂₅Sak nalika kuwi uga wong mau terus ngadek ing ngarepé wong okèh mau, ngangkat ambèné, terus mulih, wong kabèh pada nggumun lan pada ngluhurké Gusti Allah. ₂₆Lan pada wedi banget tembungé: “Dina iki kita wis pada weruh perkara-perkara sing nggumunaké banget.”

₂₇Sakwisé mengkono Yésus terus lunga. Terus weruh juru pajek lungguh ing kantoré, sing jenengé Lèwi. Kuwi diomongi ngéné: “Mèlua Aku!” ₂₈Lèwi terus ngadek, samubarang kabèh ditinggal lan mèlu Yésus.

₂₉Lèwi terus nganakké pésta gedé kanggo Panjenengané ing omahé lan okèh juru pajek lan wong-wong liyané sing pada mèlu mangan bebarengan. ₃₀Para Farisi lan juru Torèt pada grundelan karo para muridé Yésus, tembungé: “Kenèng apa kowé pada mangan lan ngombé tyampur karo juru pajek lan wong dosa?” ₃₁Yésus terus semaur tembungé: “Wong waras kuwi ora butuh dokter, mung sing lara. ₃₂Tekaku iki ora ngundang wong bener, nanging wong dosa, supaya pada mratobat.”

₃₃Wong-wong Farisi mau terus ngomong menèh marang Yésus: “Murid-muridé Yohanes terus pada pasa lan sembayang, mengkéné uga muridé para wong Farisi, nanging kenèng apa para murid Panjenengan kok pada mangan lan ngombé?” ₃₄Semauré Yésus: “Apa bisa para kantyané pengantèn lanang dikongkon pasa, nalika pengantèné ijik ing kono? ₃₅Nanging bakal ana wantyiné, pengantèné kejukuk sangka antarané, ing kono terus bakal pada pasa.”

₃₆Lan menèh Panjenengané ya ngekèki semonan marang wong-wong mau: “Ora ana wong golèk tambalan karo nyuwèk klambi anyar kanggo nambal klambi lawas. Yèn mengkono, sing anyar kuwi uga bakal suwèk, tur kanggo sing lawas kuwi tambalan sing sangka suwèkané sing anyar mau ora bakal tyotyok. ₃₇Mengkono uga ora ana wong sing ngadahi anggur anyar ing kantong kulit lawas, awit yèn mengkono, anggur anyar mau bakal mbedahké kantongé, angguré dadi kutah lan kantongé rusak. ₃₈Nanging anggur anyar kuwi kudu diwadahi kantong kulit sing anyar uga. ₃₉Lan ora ana wong sing wis ngombé anggur lawas terus kepéngin ngombé anggur anyar, awit terus bakal ngomong: Anggur sing lawas kuwi énak banget.”