Mika 7

₁Oh tyilaka aku iki!

Awit kahananku kaya ing waktu ngunduh woh-wohan ing waktu ketiga,

utawa kaya yèn ngasak woh anggur,

ora olèh woh anggur sing kena dipangan,

utawa woh anjir sing tak senengi.

₂Wong bener wis entèk sangka negara,

lan ing antarané para manungsa wis ora ana sing jujur,

kabèh pada ngintyer getih,

kabèh pada gentèn ngarah nyekel karo jiret marang sak duluré.

₃Tangané pada ngagak nindakké sing ala,

penggedéné nuntut

lan rèkter ngarah beselan;

para penggedéné pada nggawé putusan sak karepé déwé,

lan angger-angger pada diénggak-énggoké.

₄Tunggalé sing betyik déwé ing antarané kuwi kaya grumbul eri,

sing jujur déwé ing antarané kaya pager eri,

dinané intyeranmu, dina tibané paukumanmu wis tyedak,

saiki bakal wiwit ana rasa wedi ing antarané wong-wong kuwi.

₅Aja ngandel marang kantya,

aja pasrah marang kantya,

jaganen lawangé tutukmu

kanggo wong wadon sing lèyèh-lèyèh ing pangkonmu.

₆Nanging anak lanang ngrèmèhké bapaké,

anak wadon nglawan ibuné,

mantu wadon nglawan maratuwané wadon,

sing dadi mungsuh kuwi wong-wong sing tunggal sak omah.

₇Nanging aku bakal ngarep-arep marang GUSTI,

ngentèn-entèni marang Gusti Allah sing ngekèki keslametan marang aku,

Gusti Allahku mesti bakal nuruti aku!

₈Hé mungsuhku, aja bungah-bungah kanggo aku!

Senajan aku tiba, mesti bakal ngadek menèh,

dadia lungguh ing pepeteng pisan,

GUSTI bakal dadi pepadangku.

₉Aku bakal nyangga bebenduné GUSTI,

awit aku wis nggawé dosa marang Panjenengané,

nganti Panjenengané ngrampungké perkaraku,

lan ngekèki adil marang aku,

aku bakal ketuntun menyang pepadang,

terus aku bakal ngrasakaké keadilané.

₁₀Mungsuhku bakal weruh kuwi,

terus bakal nutupi praupané karo ngalami kisinan,

sing nduwé tembung marang aku:

“Ing ngendi GUSTI, Gusti Allahmu?”

Mripatku bakal nyawang

enggoné wong kuwi diidak-idak kaya blétokan ing dalan.

₁₁Bakal tekan ing wantyiné témbokmu bakal dibangun menèh,

ing dina kuwi batesmu bakal dijembarké.

₁₂Ing dina kuwi wong bakal ngadep marang kowé,

wiwit wong sing sangka Asyur nganti tekan Egipte,

lan wiwit sangka Egipte nganti tekan ing kali Efrat,

sangka segara sing siji tekan segara sijiné,

lan wiwit gunung sing siji tekan gunung sijiné.

₁₃Nanging bumi bakal dadi ludes awit sangka sing ngenggoni,

kuwi wohé penggawéné.

₁₄Engonen umat Panjenengan karo teken Panjenengan,

ya wedus gèmbèl duwèké Panjenengan piyambak,

sing pada kepentyil manggon ing alasan,

ing sak tengahé kebon wowohan,

supaya pada mangan suket ing Basan lan ing Giléad,

kaya waktu ing jaman mbiyèn.

₁₅Kaya waktu …metu sangka Egipte,

kita supaya pada dikèki weruh bab mujijat-mujijat!

₁₆Para bangsa bakal pada nyawang,

lan terus rumangsa isin,

awit sangka sak kabèhé kekuwatané,

tutuké bèn ditutupi tangan

lan kupingé bèn dadi budek.

₁₇Bèn pada ndilat lebu kaya ula,

kaya kéwan sing nggremet ing bumi;

bèn pada metu sangka bèntèngé karo wedi,

lan pada nemoni ing ngarepé Gusti

GUSTI, Gusti Allah kita, karo gemeter,

karo wedi marang Panjenengan.

₁₈Gusti Allah sing ngendi sing madani Panjenengan,

sing ngapura dosa,

lan sing ngapura paneraké turahané bangsa duwèké piyambak:

sing ora bisa tahan marang bebenduné ing sak terusé,

nanging sing seneng marang kawelasan?

₁₉Panjenengané bakal ngekèki kawelasan menèh marang kita,

lan nglebur kesalahan-kesalahan kita,

lan ngguwak kabèh dosa kita,

menyang ing telengé segara.

₂₀Panjenengan supaya gelem ngétokké kasetian Panjenengan marang Yakub,

lan kawelasané Panjenengan marang Abraham

kaya sing wis Panjenengan janjèkké

karo sumpah marang para leluhur kita

wiwit ing jaman mbiyèn!