Markus 12

₁Yésus terus wiwit ngomong marang wong-wong mau karo semonan: “Ana wong nggawé kebon anggur lan dipageri mubeng. Wong kuwi terus ngeduk juglangan kanggo meres angguré lan ngedekké panggung penjagan. Sakwisé mengkono kebon kuwi diséwaké marang wong-wong sing bakal pada nggarap, terus lelungan menyang panggonan sing adoh. ₂Bareng wis tekan wantyiné, wong mau kongkonan abdi marani wong-wong sing pada nggarap, supaya nampani pametuné kebon mau. ₃Nanging abdiné kuwi dityekel karo wong-wong mau lan digebuki terus dikongkon bali tanpa gawé. ₄Wong sing nduwé kebon terus kongkonan abdi liyané. Abdiné kuwi uga dipentungi karo wong-wong mau nganti tatu sirahé lan diwirang-wirangké. ₅Wong mau terus kongkonan abdi siji menèh, lan abdi iki malah dipatèni. Mengkono uga, ijik okèh menèh liyané, ana sing digebuki lan ana sing dipatèni. ₆Ijik ana wong siji menèh, ya kuwi anaké sing ditrésnani. Terus wong sing nduwé kebon anggur kuwi kongkonan anaké mau, supaya marani wong-wong sing pada nggarap, mikiré: Anakku mestiné diwedèni. ₇Nanging wong-wong kuwi pada rerasan: Lah, iki juru warisé. Hayuk pada dipatèni waé, supaya warisané dadi duwèk kita. ₈Wong-wong mau terus nyekel lan matèni anaké sing nduwé kebon anggur kuwi lan terus pada mbuwang menyang sak njabané kebon anggur. ₉Saiki apa sing bakal ditindakké karo sing nduwé kebon anggur kuwi? Wong mau bakal teka lan matèni wong-wong sing nggarap kebon angguré, terus masrahké kebon angguré mau marang wong-wong liyané. ₁₀Kowé apa pada ora matya tulisan iki,

₁₂Wong-wong mau terus pada ngupaya bisané nyekel Panjenengané, nanging pada wedi marang wong okèh, awit pada ngerti yèn sing diomongké nganggo semonan kuwi wong-wong mau; mulané terus pada lunga ninggal Panjenengané.

₁₃Wong-wong mau terus kongkonan wong Farisi lan wong Hérodéan nemoni Yésus, sengajané arep njiret Panjenengané karo pitakonan. ₁₄Kongkonan mau pada nemoni lan ngomong: “Guru, kita pada ngerti yèn Panjenengan kuwi jujur, lan ora wedi marang sapa waé, awit Panjenengan ora golèk elem-elemané wong, nanging karo bener mulangké bab dalané Gusti Allah. Kanggo iki, mbayar pajek marang kaisar kuwi kenèng apa ora? Kita pada kudu mbayar apa ora?” ₁₅Nanging awit Yésus weruh marang lamisé wong-wong kuwi, terus ngomong marang kongkonan mau: “Kenèng apa kowé pada njajal marang Aku? Aku jupukna duwit dinar siji, tak delengé!” ₁₆Wong-wong kuwi ya terus masrahké duwit dinar siji. Panjenengané terus takon marang wong-wong mau: “Iki gambaré sapa lan iki tulisané sapa?” Semauré: “Gambar lan tulisan kaisar.” ₁₇Yésus terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Pasrahna marang kaisar apa sing wajip dipasrahké marang kaisar lan marang Gusti Allah apa sing wajip dipasrahké marang Gusti Allah.” Wong-wong mau pada banget nggumuné marang Panjenengané.

₁₈Wong-wong Saduki sing nduwé panemuné yèn ora ana tanginé wong mati sangka antarané wong mati; terus teka nemoni Yésus lan pada takon: ₁₉“Guru, Moses wis nulis préntahé marang kita, yèn ana wong sing nduwé sedulur lanang ninggal ndonya, ninggalké bojo wadon ora nduwé anak, wong kuwi kudu jikuk bojo wadon randané mau supaya nindakké turunan kanggo sedulur sing ninggal mau. ₂₀Ana sedulur lanang pitu; sing nomer siji kawin, nanging ninggal ndonya ora ninggalké anak. ₂₁Sing nomer loro terus njikuk bojo wadon kuwi, lan uga terus mati tanpa ninggalké anak; lan kuwi uga sing nomer telu. ₂₂Mengkono sak terusé, pitu-pituné pada ora ninggalké anak, sakwisé kuwi, wong wadon mau ya terus mati. ₂₃Ing dina tanginé wong mati, nalika wong-wong iki pada tangi, wong wadon kuwi arep dadi bojoné sapa? Awit pitu-pituné wis naté pada dadi bojoné.” ₂₄Yésus ngomong marang wong-wong kuwi: “Apa duduk iki sing njalari kowé pada keblinger, awit enggonmu pada ora ngerti Kitab uga kwasané Gusti Allah? ₂₅Awit yèn pada tangi sangka antarané wong mati, wong-wong kuwi pada ora kawin, nanging uripé pada kaya para mulékat ing swarga. ₂₆Nanging perkara tanginé wong mati, apa kowé pada ora matya ing kitab Moses, bab grumbul eri, kepriyé Gusti Allah ngomong marang Moses: Aku iki Gusti Allahé Abraham, Gusti Allahé Isak lan Gusti Allahé Yakub? ₂₇Panjenengané kuwi duduk Gusti Allahé wong mati, nanging Gusti Allahé wong urip. Banget enggonmu keblinger!”

₂₈Ing antarané para juru Torèt, ana siji sing sakwisé krungu enggoné wong-wong Saduki lan Yésus pada bantahan, uga nyeksèni yèn Yésus nyauri marang wong-wong kuwi tyotyok banget, terus nemoni marang Panjenengané njaluk ngerti: “Sangka kabèh pepakoné Gusti Allah, pepakon ngendi sing gedé déwé?” ₂₉Yésus nyauri: “Sing gedé déwé ya kuwi: Rungokna, hé Israèl, Gusti kuwi Gusti Allah kita, Gusti kuwi siji. ₃₀Lan kowé, trésnaa marang Gusti Allahmu karo sak kabèhé atimu lan karo sak kabèhé nyawamu lan karo sak kabèhé pikiranmu, uga karo sak kabèhé kekuwatanmu. ₃₁Nanging pepakon sing kaping pindo, ya kuwi: Kowé trésnaa marang pepadamu kaya marang awakmu déwé. Ora ana pepakon liyané sing ngungkuli pepakon loro mau.” ₃₂Juru Torèt mau terus ngomong marang Panjenengané: “Bener, Guru, tembungé Panjenengan, yèn Gusti Allah kuwi siji, ora ana liyané kejaba Panjenengané, kuwi bener. ₃₃Pantyèn, trésna marang Gusti Allah karo sak kabèhé ati, karo sak kabèhé pangertèn, lan karo sak kabèhé kekuwatan, uga nrésnani sak pada-pada kaya marang awakmu déwé, kuwi luwih apik tenimbang kabèh kurban obongan lan kurban liyané.” ₃₄Yésus weruh, yèn wong kuwi enggoné nyauri tembungé karo wityaksana, mulané Panjenengané terus ngomong: “Kowé kuwi ora adoh sangka Kratoné Gusti Allah!” Terus ora ana wong sing wani njaluk ngerti apa-apa menèh marang Panjenengané.

₃₅Nalika Yésus ngekèki piwulang ing Griya Sutyi, Yésus ngomong: “Kepriyé nganti para juru Torèt bisa ndunungké, yèn Kristus kuwi Putrané Daved? ₃₆Daved déwé awit ketuntun karo Roh Sutyi ngomong ngéné:

₃₇Daved déwé nyebut Panjenengané kuwi Bendara, terus kepriyé enggoné Panjenengané kuwi dadi anaké?” Nanging wong okèh sing okèh tyatyahé kuwi pada ngrungokké Panjenengané karo seneng.

₃₈Ing sak njeruhné piwulangé, Yésus ngomong: “Pada sing ngati-ati marang para juru Torèt, sing pada seneng mlaku mider-mider nganggo jubah dawa lan seneng nampani panghurmatan ing pasar-pasar, ₃₉sing pada seneng njagong ing panggonan sing ngarep déwé ing sinaguk lan jagongan sing dihurmati ing pésta-pésta, ₄₀sing pada ngrampas omah-omahé para randa, lan seneng ndedonga sing dawa-dawa kanggo ngapusi. Wong-wong kuwi mesti bakal pada olèh paukuman luwih abot.”

₄₁Nalika Yésus njagong nang ngarepé peti pisungsung, Panjenengané terus nggatèkké wong okèh enggoné pada nglebokké duwit ing peti mau. Okèh wong sing sugih pada nyemplungké pisungsung gedé. ₄₂Terus ana randa mlarat sing uga teka, nglebokké duwit tembaga rong keping, ajiné sak duwit, ya kuwi duwit rètyèh sing tyilik déwé. ₄₃Yésus nyeluk para muridé, Panjenengané terus ngomong: “Sak temené Aku ngomong marang kowé, yèn randa mlarat kuwi masrahké luwih okèh tenimbang karo wong-wong kabèh sing wis pada nglebokké duwit ing peti pisungsung. ₄₄Awit wong-wong kuwi pada masrahké sangka kalubèrané, nanging randa kuwi masrahké sangka kekurangané, apa sing dadi duwèké kabèh, ya kuwi sing dadi pangané.”