Markus 5

₁Terus Yésus lan para muridé pada tekan sabrangé tlaga, ing bawahé wong Gerasa. ₂Ijik waé Panjenengané medun sangka kapal, ana wong sing ketèmpèlan roh ala sangka kuburan, metuki. ₃Wong mau manggon ing kuburan lan ora ana wong siji waé sing bisa mbanda wong mau, senajan nganggo ranté pisan, ₄awit wong kuwi sikilé lan tangané wis kerep diranté, nanging ranténé dipedot, awit kuwi ora ana siji waé wong sing bisa nelukké. ₅Awan wengi wong kuwi terus ing kuburan lan gunung-gunung karo bengak-bengok lan ngantemi awaké déwé nganggo watu. ₆Bareng weruh Yésus sangka kadohan, wong mau terus mblayu lan nyembah Panjenengané, ₇lan mbengok banter: “Apa urusan Panjenengan karo kula, duh, Yésus, Putrané Gusti Allah sing Mahaluhur? Kanggo asmané Gusti Allah, aja nganti nyèksa kula!” ₈Wong mau ngomong mengkono, jalaran Panjenengané ngomong: “Metua sangka wong kuwi, hé, roh ala!” ₉Panjenengané terus takon marang wong kuwi: “Sapa jenengmu?” Wong kuwi terus ngomong: “Jenengé kula Legion, awit kula kuwi okèh.” ₁₀Wong kuwi karo ndesek njaluk supaya Panjenengané ora nundungi roh-roh ala kuwi sangka panggonan kono.

₁₁Ing kono ana babi sak grombolan gedé ijik pada golèk pangan ing èrèng-èrèng gunung. ₁₂Roh-roh ala kuwi terus pada njaluk marang Panjenengané karo ngomong: “Panjenengan mrèntaha supaya kita pada ngalih ing babi-babi kuwi, babi-babi kuwi kita arep leboni.” ₁₃Yésus nglilani roh-roh ala kuwi; lan roh-roh ala mau terus pada metu terus mlebu ing babi-babi kuwi; grombolan babi mau terus gembruduk medun liwat èrèng-èrèng sing nuju njegur tlaga, tyatyahé 2000 babi, lan pada kelep ing kono.

₁₄Para sing angon babi-babi mau terus pada mblayu ngekèki kabar marang wong-wong ing kuta lan ing kampung-kampung sak kiwa-tengené. Wong-wong terus pada metu arep weruh apa sing wis kelakon. ₁₅Wong-wong mau pada nemoni Yésus lan pada weruh wong sing ketèmpèlan kwasa Legion kuwi lungguh ing kono, wis nganggo sandangan lan waras pikirané, terus wong-wong kuwi pada wedi. ₁₆Wong-wong sing pada weruh lelakon mau terus pada nyritakké marang wong-wong sing pada teka kuwi, apa sing ditindakké marang wong sing ketèmpèlan demit lan bab babi-babi mau. ₁₇Wong-wong terus pada njaluk, supaya Panjenengané lunga sangka bawah kono.

₁₈Nalika Yésus munggah ing kapal, wong sing ketèmpèlan mau njaluk marang Panjenengané supaya dililani mèlu. ₁₉Yésus ora nglilani, nanging ngomong marang wong kuwi: “Muliha menyang omahmu, menyang krabatmu lan omongna marang wong-wong mau sembarang sing ditindakké karo Gusti Allah marang kowé lan enggoné Panjenengané melasi kowé!” ₂₀Wong kuwi terus lunga lan wiwit ngabaraké ing tanah Dékapolis samubarang sing wis ditindakké karo Yésus marang wong mau, nganti wong kabèh pada nggumun.

₂₁Nalika Yésus nyabrang menèh karo numpak prau, wong okèh tyatyahé teka pada ngrubung Panjenengané. Nalika Panjenengané ing pinggir tlaga, ₂₂terus ana wong sangka golongané para pengarepé sinaguk teka, sing jenengé Yairus. Bareng weruh Panjenengané, wong kuwi terus sujut ing ngarepé, ₂₃lan karo njaluk marang Panjenengané lan ngomong: “Anak kula wadon lara mèh mati, supaya Gusti teka lan numpangi tangan marang anak kula kuwi, supaya waras lan tetep urip.” ₂₄Yésus terus lunga bareng karo pengarepé sinaguk mau. Lan wong okèh pada mèlu Panjenengané.

₂₅Ana wong wadon sing lara nggrajak getih wis rolas taun suwéné, ₂₆sing banget enggoné ngalami sangsara, wis bola-bali ditambani dokter pirang-pirang, nganti ngentèkké barang duwèké kabèh, nanging kuwi ora mitulungi, nanging larané malah dadi luwih nemen. ₂₇Awit wis krungu kabar bab Yésus, wong wadon kuwi terus teka bareng ing tengahé wong okèh, terus ndemèk jubahé Panjenengané sangka mburiné. ₂₈Awit mikiré: “Yèn aku ndemèk, senajan ta mung jubahé Panjenengané, aku bakal diwaraské.” ₂₉Sak nalika nggrajak-getihé terus dadi mampet, uga ya ngrasakaké yèn awaké wis waras. ₃₀Sak nalika kuwi uga Yésus ngrasaké sangka Panjenengané piyambak ana kekuwatan sing metu, Panjenengané terus minger ing tengahé wong okèh lan ngomong: “Sapa sing ndemèk jubahku?” ₃₁Para muridé terus pada ngomong marang Panjenengané: “Gusti weruh wong okèh pada ndesek-ndesek Gusti, nanging Gusti ngomong: Sapa sing ndemèk Aku?” ₃₂Panjenengané terus ndelok mubeng, arep weruh wong sing nandangi mengkono. ₃₃Nanging wong wadon mau awit weruh apa sing kelakon kanggo awaké, terus karo wedi lan gemeter teka lan sujut ing ngarepé Yésus, uga ngomongké kabèh karo sak temené marang Panjenengané. ₃₄Panjenengané terus ngomong marang wong wadon kuwi: “Hé, anakku, pertyayamu wis mitulungi kowé. Muliha karo tentrem-rahayu, lan warasa sangka lelaramu.”

₃₅Nalika Panjenengané ijik ngomong, wong sangka omahé Yairus mau teka lan ngomong: “Anak wadon sampéyan wis ninggal, apa gunané sampéyan ijik nyusahké Guru?” ₃₆Nanging Yésus, karo ora nggatèkké marang tetembungan sing diutyapké kuwi, ngomong marang Yairus: “Aja wedi, pertyayaa waé!” ₃₇Yésus ora nglilani ana wong sing mèlu Panjenengané kejaba Pétrus, Yakobus lan Yohanes, seduluré Yakobus. ₃₈Bareng wis pada tekan omahé Yairus kuwi, Panjenengané weruh keraméan, wong-wong sing nangis lan sambat karo banter. ₃₉Bareng wis mlebu, Panjenengané terus ngomong marang wong-wong kuwi: “Kenèng apa kowé pada ramé lan nangis? Botyahé ora mati, nanging turu.” ₄₀Wong-wong kuwi terus pada nggeguyu Panjenengané.

Sakwisé mréntah metu wong-wong kuwi kabèh, Panjenengané terus ngajak bapak lan ibuné botyah mau lan sing pada mèlu Panjenengané, terus mlebu ing kamaré botyah mau. ₄₁Karo nyekel tangané, Panjenengané ngomong marang botyah kuwi: “Talita kum,” sing tegesé: “Hé, botyah wadon, Aku ngongkon marang kowé, tangia!” ₄₂Sak nalika botyah wadon kuwi tangi lan mlaku mrana-mréné; botyah kuwi umuré rolas taun. Wong kabèh terus pada nggumun. ₄₃Panjenengané ngekèki wanti-wanti marang wong-wong kuwi, aja nganti ana wong sing ngerti bab mau lan mréntah supaya botyahé dikèki mangan.