Paukuman kanggo Ninewé
1Tyilaka kuta sing ngutahké getih kuwi!
Samubarang kabèh mung goroh tok,
lan kebak rebut-rebutan barang rayahan,
lan ora lèrèn-lèrèn enggoné ndekep.
2Rungokna tyemetiné petyut lan gemblèdèké glindingan,
rungokna playuné jaran sing pating ketoplak lan gembrejeké kréta-krétané!
3Suradaduné jaran nyerang
pedangé tyemlèrèt
lan tumbaké gemebyar!
Akèh sing pada mati, layon tumpuk-undung,
tanpa itungan tyatyahé layon,
wong-wong nganti pada kesandung karo layon!
4Kuwi kabèh awit sangka akèhé laku bédang sing ditindakké karo wong wadon lonté,
sing apik rupané lan pinter nyulap,
sing mblingerké bangsa-bangsa karo enggoné laku bédang,
lan taler-taleré karo pinter sulapané.
5Tembungé GUSTI sing ngwasani langit lan bumi:
“Aku bakal ngukum kowé,
pojoké putyuk morimu bakal Tak bukaké nganti tekan ing praupanmu,
lan bakal nduduhké wewadimu marang bangsa-bangsa,
lan kewiranganmu marang kraton-kraton.
6Aku bakal ngebyuki regetan marang kowé,
kowé bakal Tak anggep ora kajèn
lan Tak dadèkké tontonan.”
7Terus sak kabèhé wong sing weruh kowé,
bakal mlayu ninggal kowé, karo ngomong:
“Ninewé wis rusak!
Sapa sing mesakké marang dèwèké?
Sangka ngendi enggonku olèh juru panglipur kanggo kowé?”
8Apa kowé ngungkuli karo Tebe, kutané retya Amon,
sing sak tyedaké kali Nil
sing diubengi karo banyu,
sing bèntèngé segara,
lan bèntèngé banyu?
9Etiopia kuwi dadi sumberé kekuwatané,
uga Egipte, karo tanpa wates;
wong Put lan para wong Libia pada dadi abdiné.
10Nanging kuwi déwé uga kepeksa dilungakké menyang ing pembuwangan,
kepeksa pada mlebu ing tawanan.
Bayi-bayiné pada dikeplèkké
ing pojoké sak kabèhé sak uruté dalan,
para wong sing kajèn pada dilotré,
lan para penggedéné pada dibanda kabèh nganggo ranté.
11Kowé uga bakal mendem,
lan bakal pada tanpa kekuwatan;
kowé uga bakal nggolèki panggonan pangungsèn
awit sangka anané mungsuh.
12Sak kabèhé bèntèngmu kuwi kaya wit anjir
sing wohé mateng dadakan;
yèn dierok, wohé nibani
tutuké wong sing arep mangan.
13Lah, suradadu ing sak tengahmu kuwi
wadon-wadon;
mungsuhmu pada kebukaan
gapurané negaramu,
sloroké pada dipangan karo geni nganti entèk.
14Pada ngangsua banyu, kanggo tyepakan yèn dikepung,
bèntèngmu pada kuwatana!
Ngidaka blétokan,
ngidaka lempung,
njikuka tyitakan bata!
15Kowé bakal entèk dipangan karo geni ing kana,
bakal dientèkké karo pedang,
sing mangan kowé kaya walang gragas.
Senajan tyatyahmu okèh kaya walang gragas,
lan kaya walang gragas,
16senajan wongmu dagang kok dadèkké okèh
ngungkuli lintang-lintang ing langit pisan,
wong-wong kuwi bakal pada kaya walang sing megarké swiwiné terus mabur bablas.
17Senajan para pemimpinmu tyatyahé kaya walang
lan para pegawému kaya walang grombolan
sing pada méntylok ing témbok-témbok
ing waktu adem,
nanging bareng srengéngé njedul,
terus pada ngilang,
ora ngerti panggonané.
18Hé, ratu ing negara Asyur, tyilaka kowé!
Para pangonmu wis pada turu kepati!
Para pengarepmu pada keturon,
rayatmu pada pating slebar
ing gunung-gunung, lan ora ana sing nglumpukké.
19Tyirimu kuwi ora ana tambané,
lan tatumu wis ora bisa waras,
sak kabèhé wong sing krungu bab kahananmu,
pada keplok-keplok awit sangka kowé kuwi,
awit sapa waé sing ora katekan karo
penggawé alamu terus-terusan?
