1Sakwisé mengkono aku weruh: Jan tenan, lawangé swarga ana sing menga lan ana swara sing mbiyèn aku wis krungu, ngomongi aku kaya swarané trompèt, ngéné: “Kowé munggaha mréné bakal Tak duduhké apa sing sakwisé iki mesti kudu kelakon.” 2Sak nalika kuwi aku dikwasani karo Roh. Ing swarga ana dampar, lan ana sing njagong ing dampar kuwi. 3Panjenengané sing njagong ing dampar kuwi sawangané kaya watu-watu yaspis lan Sardis; lan ing sak ubengé dampar ana kluwungé sing kétok semlorot kaya jamrut. 4Lan ing sak ubengé dampar mau ana damparé patlikur dijagongi karo pinituwa patlikur, pada nganggo jubah putih lan nganggo makuta emas. 5Sangka dampar mau ana klélap sing metu lan swara gluduk sing gemleger, lan ing ngarepé dampar ana ontyor pitu sing pada murup: ya kuwi Rohé Gusti Allah pitu. 6Uga ing ngarepé dampar ana segara katya kristal; ing tengahé dampar lan ing sak ubengé ana kéwan papat pada kebak mripat ing ngarep lan ing mburiné. 7Kéwan mau sing kaping pisan kaya singa, sing kaping pindo kaya pedèt, sing kaping telu kuwi praupané kaya manungsa, lan sing kaping papaté kaya manuk garuda mabur. 8Kéwan papat mau siji-sijiné nduwé swiwi enem, ing sisih njaba lan njeruhné pada kebak mripat, lan awan wengi tanpa lèrèn enggoné ngomong ngéné:
“Sutyi, sutyi, sutyi, Gusti Allah sing Mahakwasa,
sing ndisik, sing saiki, lan sing bakal teka.”
9Saben-saben kéwan mau pada nyanyi pamuji lan panghurmatan lan maturkesuwun marang Panjenengané sing njagong ing dampar lan sing urip langgeng ing sak lawas-lawasé, 10para pinituwa patlikur mau terus pada nyembah ing ngarepé sing njagong ing dampar kuwi, lan ngabekti marang Panjenengané sing urip tekan sak lawas-lawasé. Lan pada nyèlèhké makutané ing ngarepé dampar kuwi karo ngomong,
11“Duh Gusti, Gusti Allah kula, Panjenengan sing pantes nampa pamuji lan panghurmatan lan pangwasa. Awit Panjenengan wis nitahké samubarang; lan awit sangka karep Panjenengan, samubarang kuwi ana lan dititahké.”
