Exodus 12

₁De Heer zei tegen Mozes en Aäron daar in Egypte: ₂‘Voortaan zal deze maand voor jullie de eerste van het jaar zijn. ₃Geef aan alle Israëlieten de volgende aanwijzingen: Op de tiende dag van deze maand moet iedere man voor zijn gezin een schaap of een geit uitkiezen. ₄Is een gezin te klein om een heel dier te eten, dan moet hij samendoen met zijn naaste buurman, rekening houdend met het aantal personen en met ieders eetlust. ₅Je kunt een schaap of een geit nemen, als het maar een mannelijk, eenjarig dier is, zonder enig gebrek. ₆Dat dier moet afgezonderd blijven tot de veertiende dag van deze maand. Op die dag, tegen het vallen van de avond, moeten alle Israëlieten de dieren slachten. ₇Bestrijk in elk huis met het bloed de beide deurposten en de bovenbalk van de deur. ₈Braad het vlees nog diezelfde nacht en eet het met ongegist brood en bittere kruiden. ₉Het mag niet rauw of gekookt gegeten worden, maar uitsluitend gebraden, compleet met kop, poten en ingewanden. ₁₀Laat niets liggen tot de volgende ochtend, maar verbrand wat er over is. ₁₁Eet het haastig, met je reiskleren en sandalen aan en met je stok in de hand. Het is het paasfeest ter ere van de Heer. ₁₂Deze nacht zal ik door Egypte gaan. Alle eerstgeborenen van mens en dier zal ik doden. Alle goden van Egypte zal ik afstraffen. Ik ben de Heer. ₁₃Het bloed aan de deurpost is een teken dat jullie huizen beschermt. Elk huis met dat teken zal ik voorbijgaan. Zo blijven jullie gespaard voor de dodelijke plaag waarmee ik Egypte zal treffen. ₁₄Maak van deze dag een feestdag om te herdenken wat ik heb gedaan. Alle komende generaties moeten ter ere van mij dit feest vieren.’

₁₅De Heer zei: ‘Zeven dagen lang moeten jullie ongegist brood eten. Verwijder al op de eerste dag alle gist uit de huizen. Want wie iets eet waarin gist is verwerkt, zal uit de gemeenschap gestoten worden. ₁₆Kom op de eerste en de zevende dag bijeen ter ere van mij. Op die dagen mag je niet werken, alleen het noodzakelijke voedsel klaarmaken. ₁₇Houd dit feest in ere als herinnering aan de dag waarop ik jullie, de stammen van Israël, uit Egypte geleid heb. Het is een feestdag voor alle komende generaties.

₁₈Zeven dagen lang moeten jullie dus ongegist brood eten: van de avond van de veertiende dag tot de avond van de eenentwintigste dag van de eerste maand. ₁₉Al die tijd mag er geen gist in de huizen gevonden worden. Wie iets eet waarin gist is verwerkt, zal uit de gemeenschap gestoten worden. Of het nu een vreemdeling is of een ingezetene. ₂₀Waar jullie ook wonen, er mag uitsluitend ongegist brood worden gegeten.’

₂₁Toen riep Mozes alle leiders van de Israëlieten bijeen en zei: ‘Ieder van jullie moet een schaap of een geit gaan slachten om met zijn familie het paasfeest te vieren. ₂₂Vang het bloed op in een schaal, doop een bosje hysoptakken in het bloed en bestrijk daarmee de bovenbalk van de deur en de deurposten. Tot de volgende morgen moet iedereen in huis blijven. ₂₃Want de Heer zal door Egypte trekken om het te straffen. Maar ziet hij een deur met bloed, dan zal hij daar voorbijgaan. Hij zal de doodsengel jullie huizen niet laten binnengaan. ₂₄Houd je aan deze voorschriften. Ze blijven altijd van kracht, ook voor jullie kinderen. ₂₅Als jullie in het land gekomen zijn dat de Heer beloofd heeft, houd je dan aan dit gebruik. En als je ₂₆zonen vragen wat dit gebruik betekent, ₂₇antwoord dan: Dit is een paasoffer voor de Heer omdat hij in Egypte de huizen van de Israëlieten voorbij is gegaan. Hij strafte de Egyptenaren, maar ons heeft hij gespaard.’

De Israëlieten vielen op hun knieën en dankten de Heer. ₂₈Daarna gingen ze uit elkaar en deden wat de Heer aan Mozes en Aäron had opgedragen.

₂₉Midden in de nacht doodde de Heer alle oudste zonen in Egypte, van de zoon van de farao, de kroonprins, tot de zoon van de gevangene toe. Ook alle eerstgeboren dieren werden gedood. ₃₀Die nacht schrok heel Egypte wakker: de farao, zijn hofdienaren, heel het volk. Overal hoorde men luid geklaag, want er was geen huis zonder dode.

₃₁Diezelfde nacht liet de farao Mozes en Aäron halen en zei: ‘Verdwijn onmiddellijk uit mijn land, jullie en je Israëlieten! Ga de Heer vereren. Dat willen jullie toch? ₃₂Neem je schapen, geiten en koeien mee en ga! En vraag jullie God mij te zegenen.’ ₃₃De Egyptenaren smeekten het volk zo snel mogelijk het land te verlaten. ‘Anders gaan we allemaal dood,’ zeiden ze. ₃₄De Israëlieten vulden hun pannen met nog ongegist deeg, wikkelden die in kleren en namen ze op de schouder. ₃₅Ook vroegen ze de Egyptenaren om zilveren en gouden sieraden en om kleren, zoals Mozes hun opgedragen had. ₃₆Dankzij de Heer waren de Egyptenaren hun goedgezind, zij voldeden aan hun verzoek. Zo beroofden de Israëlieten Egypte.

₃₇De Israëlieten trokken te voet van Rameses naar Sukkot. Hun aantal bedroeg ongeveer zeshonderdduizend man, vrouwen en kinderen niet meegerekend. ₃₈Een groot aantal vreemdelingen had zich bij hen gevoegd. Ook voerden ze een omvangrijke kudde schapen, geiten en koeien met zich mee. ₃₉Van het deeg dat ze uit Egypte hadden meegenomen, bakten ze koeken. In die koeken was geen gist verwerkt, want ze waren zo plotseling weggejaagd, dat daar geen tijd meer voor was. Er was zelfs geen tijd geweest om voor proviand te zorgen.

₄₀De Israëlieten hadden vierhonderddertig jaar in Egypte gewoond. ₄₁Precies na vierhonderddertig jaar, op de dag af, trokken alle stammen van de Heer uit Egypte weg. ₄₂Die nacht waakte de Heer over hen; hij leidde hen veilig het land uit. Daarom geldt voor alle komende generaties: iedere Israëliet moet deze nacht wakend doorbrengen, ter ere van de Heer.

₄₃De Heer zei tegen Mozes en Aäron: ‘Dit zullen de regels zijn voor de viering van het paasfeest: Geen enkele vreemdeling mag aan de maaltijd deelnemen. ₄₄Heb je een slaaf gekocht, dan mag die er wel aan deelnemen als je hem besneden hebt. ₄₅Maar niet een buitenlander die bij je woont of iemand die tegen betaling voor je werkt. ₄₆Eet het maal in het huis waar het klaargemaakt is. Het vlees mag niet buitenshuis gebracht worden en van het dier mogen de botten niet gebroken worden. ₄₇Alle Israëlieten moeten dit feest vieren, de hele gemeenschap. ₄₈Maar wie niet besneden is, mag het niet meevieren. Als er een vreemdeling bij je komt wonen die aan het paasfeest ter ere van de Heer wil meedoen, moet hij eerst besneden worden, en ook alle andere mannen in zijn familie. Dan zal hij als een geboren Israëliet beschouwd worden en mag hij het feest meevieren. ₄₉Voor de geboren Israëliet en voor de vreemdeling die bij jullie komt wonen, gelden dezelfde voorschriften.’ ₅₀De Israëlieten deden wat de Heer aan Mozes en Aäron opgedragen had.

₅₁Diezelfde dag nog leidde God de stammen van Israël uit Egypte.