Genesis 27

₁Toen Isaak oud geworden was, werd hij blind. Hij riep zijn oudste zoon Esau en zei: ‘Mijn zoon!’ ‘Wat kan ik voor u doen?’ zei Esau. ₂‘Je weet,’ zei Isaak, ‘dat ik al oud ben. Misschien zal ik spoedig sterven. ₃Maak je klaar om op jacht te gaan, pak je pijlkoker en je boog en probeer in het veld een stuk wild voor me te schieten. ₄Maak dan een heerlijk gerecht klaar, zoals ik het graag heb. Als ik ervan gegeten heb, zal ik je mijn zegen geven voor ik sterf.’

₅Rebekka had het gesprek tussen Isaak en Esau opgevangen en toen Esau op jacht was gegaan om voor zijn vader een stuk wild te bemachtigen, ₆zei Rebekka tegen haar zoon Jakob: ‘Ik heb zo-even gehoord dat je vader tegen je broer Esau zei: ₇Ga een stuk wild voor me jagen en maak een heerlijk gerecht voor me klaar. Als ik ervan gegeten heb, zal ik je mijn zegen geven voor ik sterf, met de Heer als getuige. ₈Luister daarom goed naar me, mijn zoon, en doe wat ik je vraag. ₉Ga naar de kudde en haal twee malse geitenbokjes. Ik zal dan een heerlijk gerecht klaarmaken, zoals je vader het graag heeft. ₁₀Breng hem dat, dan kan hij ervan eten en je nog voor zijn dood zegenen.’ ₁₁Maar Jakob zei tegen zijn moeder: ‘Esau is erg behaard en ik niet. ₁₂Vader zal me misschien willen aanraken en dan merkt hij dat ik hem bedrieg. Hij zal me vervloeken in plaats van zegenen.’ ₁₃Maar zijn moeder zei: ‘Die vervloeking neem ik op mij, mijn zoon. Doe nu maar wat ik zeg en breng mij de bokjes.’ ₁₄Jakob bracht haar de geitenbokjes en zijn moeder maakte een heerlijk gerecht klaar, zoals zijn vader het graag had. ₁₅Rebekka haalde de mooiste kleren die ze in huis had van haar oudste zoon en deed ze Jakob, haar jongste, aan. ₁₆De vellen van de geitenbokjes deed ze over zijn armen en om zijn gladde hals. ₁₇Toen gaf ze haar zoon het heerlijke gerecht dat ze had klaargemaakt, met wat brood.

₁₈Jakob ging naar zijn vader en zei: ‘Vader.’ ‘Ja, wie ben je, mijn zoon?’ zei Isaak. ₁₉‘Ik ben het, Esau,’ zei Jakob, ‘uw oudste zoon. Ik heb gedaan wat u me gevraagd had. Kom overeind zitten, dan kunt u van het wildbraad eten en mij uw zegen geven.’ ₂₀‘Hoe heb je zo vlug iets kunnen vinden, mijn zoon?’ vroeg Isaak. ‘Dankzij de Heer, uw God, ben ik erin geslaagd,’ antwoordde Jakob. ₂₁‘Kom toch wat dichterbij,’ zei Isaak, ‘laat mij je aanraken, dan weet ik of je inderdaad mijn zoon Esau bent.’ ₂₂Jakob kwam wat dichterbij. Isaak raakte hem aan en dacht: ‘Het is de stem van Jakob, maar het zijn de armen van Esau.’ ₂₃Hij herkende hem niet, omdat Jakobs armen net zo behaard waren als die van Esau. Daarom wilde hij hem zijn zegen geven. ₂₄Toch vroeg hij hem nog eens: ‘Ben je echt mijn zoon Esau?’ ‘Ja,’ zei Jakob. ₂₅En Isaak zei: ‘Zet het wildbraad voor me neer, mijn zoon, dan zal ik ervan eten en je mijn zegen geven.’ Jakob zette het hem voor en zijn vader at ervan. Ook bracht hij hem wijn en Isaak dronk ervan. ₂₆Zijn vader zei tegen hem: ‘Kom wat dichterbij, mijn zoon en kus me.’ ₂₇Jakob kwam dicht bij hem staan en kuste hem. Toen Isaak de geur van zijn kleren rook, gaf hij hem zijn zegen en zei:

₃₀Toen Isaak hem zijn zegen gegeven had en Jakob nog maar net buiten was, kwam zijn broer Esau terug van de jacht. ₃₁Ook hij maakte een heerlijk gerecht klaar en bracht het zijn vader. ‘Kom overeind,’ zei hij tegen zijn vader, ‘eet eerst het wildbraad van uw zoon en geef me dan uw zegen.’ ₃₂‘Wie ben jij?’ vroeg Isaak hem. ‘Ik ben het, Esau,’ antwoordde hij, ‘uw oudste zoon.’ ₃₃Toen schrok Isaak hevig. Hij zei: ‘Wie is er dan op jacht geweest en heeft me een stuk wild gebracht? Net voor jij kwam, heb ik gegeten van alles wat hij me voorgezet heeft en heb ik hem mijn zegen gegeven. Diezegen kan hem niet meer ontnomen worden.’ ₃₄Toen Esau dit hoorde, schreeuwde hij verbitterd tegen zijn vader: ‘Geef mij ook een zegen, vader!’ ₃₅Maar Isaak zei: ‘Je broer heeft je op een listige manier de zegen afgenomen.’ ₃₆‘Terecht wordt hij Jakob genoemd,’ zei Esau, ‘hij heeft me nu al tweemaal beetgenomen. Eerst heeft hij me mijn rechten als oudste zoon afgenomen en nu ook nog de zegen. Hebt u voor mij dan geen enkele zegen meer over?’ ₃₇Isaak antwoordde: ‘Ik heb hem al boven jou geplaatst, hij zal over je heersen; al zijn broers zullen hem dienen. Ook heb ik hem koren en wijn geschonken. Wat kan ik voor jou nog doen, mijn zoon?’ ₃₈‘Hebt u dan maar één zegen?’ vroeg Esau. ‘Zegen mij ook, vader!’ En hij barstte in tranen uit. ₃₉Toen zei Isaak:

₄₁Esau zon op wraak omdat Jakob door zijn vader gezegend was. Hij nam zich voor zijn broer te doden zodra zijn vader gestorven zou zijn.

₄₂Toen Rebekka te horen kreeg wat haar oudste zoon van plan was, liet ze gauw haar jongste zoon halen en zei tegen hem: ‘Esau wil zich op je wreken, hij wil je doden! ₄₃Luister daarom goed naar me, mijn zoon. Vlucht nu meteen naar mijn broer Laban in Haran. _44-45Blijf een tijd bij hem, tot de woede van je broer is bekoeld en hij vergeten is wat je hem hebt aangedaan. Zodra je terug kunt komen, zal ik je bericht sturen. Waarom zou ik jullie beiden op één dag verliezen?’ ₄₆Maar tegen Isaak zei Rebekka: ‘Ik heb een hartgrondige afkeer van die Hethitische vrouwen van Esau. Het zal mijn dood zijn als Jakob ook zo’n vrouw kiest uit de meisjes van dit land.’