Job 2

₁Toen de leden van het hemelse hof hun opwachting bij de Heer gingen maken, ging Satan weer met hen mee. ₂‘Waar ben je geweest?’ vroeg de Heer aan hem. Satan antwoordde: ‘Ik heb rondgezworven over de aarde.’ ₃‘Heb je ook gelet op mijn dienaar Job?’ vroeg de Heer. ‘Er is geen tweede zoals hij op aarde. Hij is eerlijk en oprecht, heeft ontzag voor mij en gaat het kwaad uit de weg. Zijn gedrag is nog altijd even onberispelijk, zelfs nadat je mij ertoe gebracht hebt hem zonder enige aanleiding te ruïneren.’ ₄Satan antwoordde: ‘Ja natuurlijk, een mens wil alles wel opgeven, als hij maar kan blijven leven. ₅Maar tref hem eens in zijn gezondheid: hij zal u openlijk vervloeken.’ ₆Toen zei de Heer tegen Satan: ‘Goed, doe met hem wat je wilt, maar laat hem in leven.’

₇Satan ging weg en sloeg toe. Job werd van top tot teen bedekt met etterende zweren. ₈Hij ging buiten de stadspoort zitten, midden in het stof en vuil, en krabde zich met een scherf. ₉Toen zei zijn vrouw tegen hem: ‘Heb je nog steeds zoveel ontzag voor die God? Vervloek hem voor je sterft.’ ₁₀Maar hij antwoordde: ‘Zo praat alleen een dwaas! Zouden we van God wel geluk aanvaarden, maar geen ellende?’ Ondanks alles kwam er geen onvertogen woord over zijn lippen.

₁₁Elifaz uit Teman, Bildad uit Suach en Sofar uit Naäma, drie vrienden van Job, hoorden wat hem overkomen was. Zij besloten samen naar hem toe te gaan als blijk van meeleven, zij wilden hem gaan troosten. ₁₂Uit de verte was hij voor hen onherkenbaar. Ze begonnen luid te klagen, scheurden hun kleren en strooiden stof op hun hoofd. ₁₃Zeven dagen en zeven nachten zaten ze bij hem op de grond zonder een woord uit te brengen, want ze zagen hoe vreselijk hij moest lijden.