Psalm 69

₂Verlos mij, o God,

want het water is tot aan de ziel gekomen.

₃Ik ben gezonken in bodemloze modder,

waarin men niet kan staan;

ik ben gekomen in de waterdiepten

en de vloed overspoelt mij.

₄Ik ben moe van mijn roepen,

mijn keel is ontstoken;

mijn ogen zijn bezweken,

omdat ik steeds hoop op mijn God.

₅Wie mij zonder reden haten,

zijn talrijker dan de haren van mijn hoofd;

wie mij willen ombrengen en om valse redenen mijn vijand zijn,

zijn machtig geworden;

wat ik niet geroofd heb, moet ik toch teruggeven.

₆O God, Ú weet van mijn dwaasheid,

mijn schulden zijn voor U niet verborgen.

₇Laat door mij niet beschaamd worden

wie U verwachten, Heere, HEERE van de legermachten;

laat door mij niet te schande worden

wie U zoeken, o God van Israël.

₈Want ter wille van U draag ik smaad,

schande heeft mijn gezicht bedekt.

₉Een vreemde ben ik geworden voor mijn broeders,

een onbekende voor de kinderen van mijn moeder.

₁₀Want de ijver voor Uw huis heeft mij verteerd;

al de smaad van wie U smaden, is op mij gevallen.

₁₁Ik weende, terwijl mijn ziel vastte,

maar het werd mij tot allerlei smaad.

₁₂Ik deed een rouwgewaad aan als mijn kleed,

maar ik werd hun tot een spreekwoord.

₁₃Wie in de poort zitten, praten over mij,

ik ben een spotlied van wie sterkedrank drinken.

₁₄Maar wat mij betreft, mijn gebed richt zich tot U, HEERE;

er is een tijd van welbehagen, o God,

vanwege Uw grote goedertierenheid;

verhoor mij in de trouw van Uw heil.

₁₅Ontruk mij aan het slijk en laat mij niet wegzinken,

laat mij gered worden van wie mij haten,

en uit de waterdiepten.

₁₆Laat de watervloed mij niet overspoelen,

de diepte mij niet verslinden,

de put zijn mond boven mij niet sluiten.

₁₇Verhoor mij, HEERE, want Uw goedertierenheid is rijk;

zie mij aan naar Uw grote barmhartigheid.

₁₈Verberg Uw aangezicht niet voor Uw dienaar,

want de angst benauwt mij; verhoor mij spoedig.

₁₉Nader tot mijn ziel, bevrijd haar;

verlos mij omwille van mijn vijanden.

₂₀Ú kent mijn smaad en mijn schaamte en mijn schande;

allen die mij benauwen, zijn U bekend.

₂₁Smaad heeft mijn hart gebroken en ik ben zeer zwak;

ik heb gewacht op medeleven, maar het is er niet,

op troosters, maar ik heb ze niet gevonden.

₂₂Ja, zij hebben mij gal als mijn voedsel gegeven,

in mijn dorst hebben zij mij zure wijn laten drinken.

₂₃Laat hun tafel voor hen tot een strik worden

en voor hun gasten tot een val.

₂₄Laat hun ogen verduisterd worden, zodat zij niet zien;

doe hun heupen voortdurend wankelen.

₂₅Stort over hen Uw gramschap uit,

laat Uw brandende toorn hen treffen.

₂₆Laat hun tentenkamp verwoest worden,

in hun tenten geen bewoner zijn.

₂₇Want wie Ú geslagen hebt, vervolgen zij,

en zij spreken spottend over de smart van wie U verwondde.

₂₈Voeg misdaad bij hun misdaad,

laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.

₂₉Laat hen uitgewist worden uit het boek des levens,

laat hen bij de rechtvaardigen niet opgeschreven worden.

₃₀Ik echter ben ellendig en lijd pijn;

laat Uw heil, o God, mij in een veilige vesting zetten.

₃₁Ik zal Gods Naam loven met gezang

en Hem met dankzegging groot maken.

₃₂Het zal de HEERE aangenamer zijn dan een rund

of een jonge stier met hoornen en gespleten hoeven.

₃₃Als de zachtmoedigen dit zien, zullen zij zich verblijden;

u die God zoekt, uw hart zal leven.

₃₄Want de HEERE hoort de armen,

Hij veracht Zijn gevangenen niet.

₃₅Laten hemel en aarde Hem loven,

de zeeën en al wat daarin krioelt.

₃₆Want God zal Sion verlossen

en de steden van Juda herbouwen;

daar zullen zij wonen en het bezitten.

₃₇Het nageslacht van Zijn dienaren zal het in erfelijk bezit krijgen;

wie Zijn Naam liefhebben, zullen daarin wonen.