Psalmen 22

₂Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij mij verlaten,

verre zijnde van mijn verlossing,

bij de woorden van mijn jammerklacht?

₃Mijn God, ik roep des daags, en Gij antwoordt niet,

en des nachts, en ik kom niet tot stilte.

₄Nochtans zijt Gij de Heilige,

die troont op de lofzangen Israëls.

₅Op U hebben onze vaderen vertrouwd,

zij hebben vertrouwd, en Gij deedt hen ontkomen;

₆tot U hebben zij geroepen en zij werden gered,

op U hebben zij vertrouwd en zij zijn niet beschaamd.

₇Maar ik ben een worm en geen man,

een smaad voor de mensen en veracht door het volk.

₈Allen die mij zien, bespotten mij,

zij steken de lip uit, zij schudden het hoofd:

₉Wentel het op de Here – laat die hem verlossen,

hem redden, Hij heeft immers welgevallen aan hem!

₁₀Gij toch hebt mij uit de moederschoot getogen,

Gij deedt mij vertrouwend rusten aan de borst van mijn moeder;

₁₁aan U werd ik overgegeven bij mijn geboorte,

van de moederschoot af zijt Gij mijn God.

₁₂Wees dan niet verre van mij,

want nabij is de nood, en er is geen helper.

₁₃Vele stieren hebben mij omringd,

buffels van Basan hebben mij omsingeld;

₁₄zij sperren hun muil tegen mij open –

een verscheurende, brullende leeuw.

₁₅Als water ben ik uitgestort

en al mijn beenderen zijn ontwricht;

mijn hart is geworden als was,

het is gesmolten in mijn binnenste;

₁₆verdroogd als een scherf is mijn kracht,

mijn tong kleeft aan mijn gehemelte;

in het stof des doods legt Gij mij neer.

₁₇Want honden hebben mij omringd,

een bende boosdoeners heeft mij omsingeld,

die mijn handen en voeten doorboren.

₁₈Al mijn beenderen kan ik tellen;

zij kijken toe, zij zien met leedvermaak naar mij.

₁₉Zij verdelen mijn klederen onder elkander

en werpen het lot over mijn gewaad.

₂₀Maar Gij, Here, wees niet verre;

mijn sterkte, haast U mij ter hulpe.

₂₁Red van het zwaard mijn ziel,

mijn eenzame, van het geweld van de hond.

₂₂Verlos mij uit de muil van de leeuw,

en van de horens der woudossen.

Gij hebt mij geantwoord!

₂₃Ik zal uw naam aan mijn broeders verkondigen,

in het midden der gemeente zal ik U lofzingen.

₂₄Gij, die de Here vreest, looft Hem,

verheerlijkt Hem, gij ganse nageslacht van Jakob,

en hebt ontzag voor Hem, gij ganse nageslacht van Israël.

₂₅Want Hij heeft niet veracht noch versmaad

de ellende van de ellendige,

en zijn aangezicht niet voor hem verborgen,

maar Hij heeft gehoord, toen hij tot Hem riep.

₂₆Van U komt mijn lof in een grote gemeente,

mijn geloften zal ik betalen

in de tegenwoordigheid van wie Hem vrezen.

₂₇De ootmoedigen zullen eten en verzadigd worden,

wie de Here zoeken, zullen Hem loven,

uw hart leve op, voor immer.

₂₈Alle einden der aarde zullen het gedenken

en zich tot de Here bekeren;

alle geslachten der volken

zullen zich nederbuigen voor uw aangezicht.

₂₉Want het koninkrijk is des Heren,

Hij is heerser over de volken.

₃₀Alle welgedanen der aarde eten en aanbidden;

voor Hem knielen allen die in het stof nederdalen,

en wie zijn ziel niet in leven kan houden.

₃₁Het nakroost zal Hem dienen,

er zal van de Here verteld worden aan het komende geslacht;

₃₂zij zullen zijn gerechtigheid verkondigen

aan het volk dat geboren zal worden,

omdat Hij het gedaan heeft.