1Job zette zijn betoog voort:
2‘Ja! God heeft mij mijn recht onthouden,
de Ontzagwekkende heeft mij diep verbitterd.
3Zolang het leven in mij ademt,
zolang Gods geest mij nog doortrekt,
4zullen mijn lippen geen onwaarheid spreken,
zal geen leugen aan mijn tong ontsnappen.
5Het laatst van al zal ik jullie gelijk erkennen,
tot aan mijn dood houd ik mijn onschuld staande.
6Ik blijf bij mijn rechtschapenheid, tot het einde toe,
over mijn leven heb ik mijzelf niets te verwijten.
7Laat men mijn vijand een goddeloze noemen,
mijn tegenstander als boosdoener beschouwen.
8Waarop kan de misdadiger hopen,
wanneer God zijn levensdraad afsnijdt
en hem de stilte van de dood oplegt?
9Zal God zijn angstkreet horen,
als hij door rampspoed wordt getroffen?
10Kan hij zich toevertrouwen aan de Ontzagwekkende,
kan hij zijn hulp inroepen wanneer hij maar wil?
11Nu zal ik jullie onderrichten namens God,
ik zal niet verhullen wat de Ontzagwekkende van plan is.
12Jullie denken alles al gezien te hebben,
maar toch zijn jullie woorden leeg en niets dan lucht!
13Dit is wat de goddeloze toevalt van Godswege,
dit beschikt de Ontzagwekkende voor de onderdrukker:
14Al zijn zijn kinderen nog zo talrijk, allen wacht het zwaard,
geen van zijn nakomelingen zal ooit tot welstand komen.
15Hen die overleven draagt de pest ten grave,
en geen van de weduwen zal over hen rouwen.
16Al hoopt hij zilver op alsof het stof is,
en al vergaart hij kleren alsof het leem is –
17hoeveel hij er ook vergaart: de rechtvaardige zal ze dragen
en het zilver zal aan de onschuldige toevallen.
18Zijn huis is broos als het omhulsel van een mot,
wankel als de hut van een wachter in het veld.
19Rijk gaat hij slapen – voor het laatst:
wanneer hij zijn ogen opent, is zijn bezit vergaan.
20Een vloed van verschrikkingen overvalt hem,
’s nachts sleurt een wervelstorm hem mee.
21De oostenwind neemt hem op – en hij is spoorloos,
weggeslingerd van zijn plaats.
22God gaat zonder mededogen tegen hem tekeer,
al probeert hij te ontsnappen uit zijn greep.
23Zijn ondergang wordt met gejoel begroet,
waar hij vroeger woonde wordt hij nagefloten.’
