2 Samuël 6

₁Opnieuw liet David alle jongemannen in Israël bijeenkomen: dertigduizend man. ₂Vergezeld van heel het volk trok hij naar de stad Baäla in Juda om de verbondskist van God op te halen, de verbondskist waaraan de bijzondere naam verbonden is van de almachtige Heer die op gevleugelde wezens troont. ₃Ze gingen het huis van Abinadab op de heuvel binnen, droegen de verbondskist naar buiten en reden hem weg op een nieuwe wagen. Uzza en Achio, Abinadabs kleinzonen, bestuurden de wagen ₄met de verbondskist van God; Achio ging voorop. ₅David en alle Israëlieten speelden voor de Heer op allerlei instrumenten van cipressenhout, zoals lieren en harpen, en op tamboerijnen, rinkelbellen en bekkens. ₆Maar toen ze bij de dorsvloer van Nakon kwamen, gleden de ossen uit en hield Uzza de verbondskist van God met zijn hand tegen. ₇De Heer werd boos op Uzza en doodde hem vanwege die ondoordachtheid. Uzza stierf ter plaatse, bij de verbondskist. ₈David maakte er zich kwaad over dat de Heer Uzza zo’n slag had toegebracht. Daarom heet die plek tot op de dag van vandaag Peres-Uzza: Uzza neergeslagen.

₉Toen werd David bang voor de Heer en hij vroeg zich af of het wel goed was dat de verbondskist bij hem kwam. ₁₀Daarom wilde hij de verbondskist van de Heer niet bij zich in de Davidsburcht halen maar bracht hij hem elders onder, bij Obed-Edom uit Gat. ₁₁Drie maanden stond de verbondskist in het huis van Obed-Edom uit Gat en al die tijd bracht de Heer zegen over Obed-Edom en heel zijn gezin.

₁₂Koning David werd ingelicht: ‘De Heer brengt Obed-Edom met zijn gezin en zijn bezittingen voorspoed dankzij de verbondskist.’ Onmiddellijk ging hij ernaartoe en bracht de verbondskist op feestelijke wijze van Obed-Edoms huis over naar de Davidsburcht. ₁₃Toen de dragers van de verbondskist zes stappen hadden gezet, offerde hij een stier en een gemest kalf. ₁₄Vervolgens danste hij, slechts gekleed in een linnen rok, met volle overgave voor de Heer. ₁₅Zo brachten David en alle Israëlieten onder gejuich en hoorngeschal de verbondskist over. ₁₆Toen de verbondskist in de Davidsburcht aankwam, keek Mikal, Sauls dochter, door het venster naar beneden. Ze zag koning David springen en dansen voor de Heer en begon hem te verachten. ₁₇Toen de verbondskist was aangekomen, zette men hem op zijn plaats in de tent die David voor hem had gespannen. David droeg brandoffers op aan de Heer en offers voor de heilige maaltijd. ₁₈Na afloop gaf hij het volk de zegen in de naam van de almachtige Heer, ₁₉en deelde hij aan heel het volk, aan heel die menigte Israëlieten, mannen zowel als vrouwen, een brood, een dadelkoek en een rozijnenkoek uit. Hierna ging iedereen naar huis.

₂₀Toen David naar huis ging om zijn gezin te begroeten, kwam Mikal, Sauls dochter, op hem toelopen en beet hem toe: ‘Wat is de koning van Israël vandaag weer in aanzien gestegen! Je hebt je als een losbol schaamteloos uitgekleed voor het oog van de slavinnen van je onderdanen.’ ₂₁‘Ik heb gespeeld voor de Heer,’ antwoordde David haar, ‘voor de Heer die aan mij de voorkeur heeft gegeven boven je vader en zijn familie, en mij heeft aangesteld tot vorst over zijn volk, over Israël! ₂₂Ik zou mij nog wel dieper willen vernederen en in mijn eigen achting dalen, om in aanzien te stijgen bij de slavinnen over wie je sprak.’ ₂₃Tot haar dood is Mikal, Sauls dochter, kinderloos gebleven.