Hosea 7

₁Zodra Ik Israël genees,

worden de ongerechtigheid van Efraïm

en de slechte daden van Samaria openbaar,

want zij plegen bedrog.

Een dief breekt in,

een roversbende plundert op de straat.

₂Maar zij zeggen niet in hun hart

dat Ik al hun kwaad in gedachten houd.

Nu dan, hun daden omringen hen,

ze zijn voor Mijn aangezicht bedreven.

₃Met hun slechte daden verblijden zij de koning,

met hun leugens de vorsten.

₄Allen plegen zij overspel,

zij zijn als een oven,

opgestookt door een bakker,

die pas ophoudt met stoken

als het deeg dat hij gekneed heeft, gezuurd is.

₅Op de dag van onze koning

maken de vorsten hem ziek met de gloed van wijn.

Hij reikt spotters de hand.

₆Als zij naderbijkomen, is hun hart in hun arglist als een oven;

heel de nacht sluimert hun woede,

's morgens ontbrandt die als een laaiend vuur.

₇Zij zijn allen heet als een oven,

zodat zij hun rechters verteren;

al hun koningen komen ten val.

Niemand van hen roept tot Mij.

₈Efraïm, met de volken vermengt het zich.

Efraïm is een koek die niet omgekeerd is.

₉Vreemden verteren zijn kracht,

maar zelf merkt hij dat niet.

Ook heeft hij grijze haren gekregen,

maar ook dat merkt hij niet.

₁₀Hoewel de trots van Israël tegen hem getuigde,

hebben zij zich niet bekeerd tot de HEERE, hun God.

In dit alles zochten zij Hem niet.

₁₁Efraïm is als een duif, onnozel, zonder verstand;

Egypte roepen zij te hulp, naar Assyrië gaan zij!

₁₂Maar als zij gaan, spreid Ik Mijn net over hen uit.

Als vogels in de lucht haal Ik hen neer.

Ik straf hen zodra er een zwerm van wordt gehoord.

₁₃Wee over hen, want zij zijn van Mij weggevlucht.

Verwoesting over hen, want zij zijn tegen Mij in opstand gekomen.

Ík zou hen wel willen verlossen,

maar zij spreken leugens tegen Mij.

₁₄Zij roepen ook niet tot Mij met hun hart,

wanneer zij weeklagen op hun slaapplaats.

Om koren en nieuwe wijn verzamelen zij zich,

maar tegen Mij zijn zij weerspannig.

₁₅Ik echter heb hen geoefend,

hun armen sterk gemaakt,

maar zij blijven kwaad tegen Mij bedenken.

₁₆Zij keren niet terug naar de Allerhoogste,

zij zijn als een bedrieglijke boog.

Hun vorsten vallen door het zwaard

vanwege de gramschap van hun tong.

Dit is tot hun spot in het land Egypte.