1Apa sing wis ing wiwitan, sing wis pada kita rungokké, sing wis dideleng karo mripat kita, sing wis pada kita tamatké, lan sing wis pada kita demok karo tangan kita, bab Pituturé urip, ya kuwi sing dikabarké marang kowé. 2Urip kuwi wis kebukak lan wis pada kita deleng, lan saiki kita pada dadi seksi lan ngabaraké marang kowé kabèh bab urip langgeng sing manggon ing Bapak lan sing wis nyatakké marang kita. 3Apa sing wis kita deleng lan rungokké kuwi mau ya kita wartakké marang kowé kabèh, supaya kowé uga pada bisa dadi siji karo kita. Lan tunggal kita kuwi karo Bapak lan Putrané, Yésus Kristus. 4Kuwi mau kabèh pada kita tulis marang kowé, supaya kabungahan kita dadi sampurna.
5Lan iki kabar sing wis pada kita rungokké sangka Panjenengané lan kita wartakké marang kowé kabèh: Gusti Allah kuwi pepadang lan Panjenengané ora kanggonan pepeteng babar pisan. 6Yèn kita pada ngaku dadi siji karo Panjenengané, nanging urip kita pada ing sak njeruhné pepeteng, dadi kita pada goroh lan ora pada nindakké apa sing bener. 7Nanging yèn urip kita ing sak njeruhné pepadang kayadéné Panjenengané ya ing pepadang, kita nduwèni bebarengan siji karo liyané, lan getihé Yésus, Putrané kuwi, nyutyèkké kita kabèh sangka sak kabèhé dosa. 8Yèn kita pada ngaku ora nduwé dosa, dadi kita pada ngapusi awak kita déwé lan pada ora kanggonan kabeneran. 9Yèn kita pada ngakoni dosa kita, Panjenengané kuwi setia lan adil, lan bakal ngapura sak kabèhé dosa kita, lan nyutyèkké kita sangka sak kabèhé sing ala. 10Yèn kita pada ngaku ora gawé dosa, dadi kita pada nganggep Panjenengané goroh, lan tembungé ora manggon ing kita.
